حالا چرا این ها به سیسمونی نوه مان که به خودمان رفته و ماشاء
الله زیاد می ریند، بند کرده اند؟! این که چیزی نیست؛ در شهرداری تهران که بودیم بهمراه
یکی دو برادر، داستان «نفوس مرده» ی خدا بیامرز «نیکلای گوگول» روسی را آنجا پیاده
کردیم.* بحمدلله درآمدِ هنگفتی از این راه
دستمان را گرفت؛ کارگران و کارمندانی که کسی نمی دانست از کجا آمده و به کجا رفته
اند و در اَسل، بود و نبودشان یکی بود. خُب! آن همه پول را که نمی شد اینجا نگه داشت؛
توی چشم می زد و گرگ های باران دیده ای که شمارشان نیز کم نیست، ته و توی آن را
درمی آوردند و معلوم نبود آخر و عاقبتِ کار به کجا می کشید. بحمدلله، عزیز دردانه
مان که چند سالی بود که پایش به استرالیا باز شده و راه و چاه آنجا را خوب می شناخت،
دستی رساند و این پول ها را در یکی دو بانکِ آنجا چال کرد. از شیرین کاری های
دیگرمان هیچ نگویم، بهتر است.
ب. الف. بزرگمهر ۱۱ اردی بهشت ماه ۱۴۰۱
* «خدا
نیکلای گوگول را بیامرزد ...» ب. الف.
بزرگمهر ۱۳ اُردی بهشت ماه ۱۳۹۷
https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/05/blog-post_3.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر