پاسخ از زبان «کیر خر نظامِ خرموش پرور»:
به این نماینده ی خیمه و خرگاه مان بفرمایید از زبان ما
سخن بیهوده از خود در نکند. ما تنها گفتیم که دولت را در اصلاحات اقتصادی اش تنها
نگذارید؛ یاری و همراهی کنید تا بحول قوه ی الهی اوضاع انشاء الله بهتر شود؛ از
چگونگی انجام آن که جرّاحی باشد یا سَلّاخی و اینا لام تا کام هیچ نگفتیم؛
و اصولا در این جزئیات که وظیفه ی خودشان است، دخالت نمی کنیم؛ زیرا به تجربه
دریافته ایم که کارخرابی ببار می آورد و نتیجه ی معکوس می دهد؛ درست مانند همین نرخ
فروش تعیین کردن برای آن چند قلم کالای اساسی که هنوز نیم روزی از آن نگذشته،
بازار به آن دهن کژی کرد و سقف فروش و اینا را آنچنان در هم شکست که همه
چیز آوار شد. اینکه بیمار باید بمیرد یا نباید بمیرد هم نه دست ماست و نه دست جرّاح؛
علی الخصوص، اگر ناشی باشد و کار را به سَلّاخی بکشاند؛ عَلی اَیُّحال، کار دست
خداست که بی اِذن وی برگی از درخت نریزد؛ هر چه خواست، همان است. وختی اَجَلِ آدم
سر رسید، باید اَشهَدش را بخواند و مرگ را با آغوش باز پذیرا باشد. وظیفه ی این حقیر
هم بیش از دعایِ «إنا لله وإنا إليه راجعون» بیش نیست که همیشه نوک زبان مان است.
ب. الف. بزرگمهر سوم خرداد ماه ۱۴۰۱
* «مقام معظم رهبری نیز فرمودند، باید دولت را در خصوص طرح اصلاح اقتصادی همراهی کنیم؛ اما این جراحی که نباید منجر به مرگ بیمار شود. معتقدیم بر اساس مصوبه مجلس از طریق کالابرگ نیازهای اساسی به قیمت شهریور ۱۴۰۰ به مردم داده شود؛ اما ما امروز شاهد یک شوک تورمی هستیم. با اصل موضوع، کسی مخالفتی ندارد؛ اما نحوه اجرای آن به گونه‌ای بوده که به جای فقر، فقیر را مورد هدف قرار داده است.»
از گفته های معین الدین سعیدی، نماینده ی فرمایشی چابهار در مَهِستان خرموش های اسلام پیشه، برگرفته از «سرپوش» یکم خرداد ماه ۱۴۰۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر