«جو بایدن» یا همانا «پرزیدنت بادبادی»، در جریان سخنرانی روز پنجشنبه ی گذشته، ندانسته (سهواً) برگه ی یادداشتِ آمادهشدهای با دستورِ کارِِ «راهنمای گام به گام» برای کنش هایی پیش پا افتاده در یک نشست رسانه ای از آن میان، شیوه ی درآمدن به اتاق، جای نشستن و درازایِ زمان سخن گفتن را به نمایش نهاد (پرتورِ پیوست).
دستور کار در این باره، چنین است:
ـ شما به اتاق روزولت پا می نهید و به همپایان (شرکتکنندگان)
درود می فرستید؛
ـ شما روی چَندَنینی (صندلی) خود می نشیند؛
ـ نمایندگان رسانه ها پا به اتاق می نهند؛
ـ شما دیدگاه خود را کوتاه بر زبان می آورید (۲ دقیقه)؛
ـ نمایندگان رسانه ها راهی می شوند؛
ـ شما از «لیز شولِر»، مِهتَرِ «آ اف ال ـ سی آی اُ» (AFL-CIO) پرسشی می کنید؛
به هُش (کوتاه شده ی به هوش!): «لیز» بگونه ای «راست نما»
(مجازی) [به نشست] می پیوندد!
ـ شما از همپا شدگان سپاسگزاری می کنید؛
ـ شما راهی می شوید.
برگردانِ گزیده گزارشی برگرفته از «آرتی» به یاری «گوگل» به تاریخ دوم تیر ماه ۱۴۰۱ (با ویرایش، پارسی و اندک بازنویسی درخور از اینجانب؛ برنام و افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر)
پی افزوده:
این هم بگمانم از حکمت های متعالی ذات مقدس باریتعالی
باشد که چنین گوزمشنگِ بی چهره ی پابگوری در فرجامِ زد و بندها و همچشمی های بیش
تر پشت پرده ی «از ما بهترانِ» سیاست اهریمنان «یانکی» به مِهتَری جمهوریِ درنده
خوترین کشور امپریالیستی برکشیده شود و نخشِ یکی از بیکاره ترین فرشتگان تختِ عَرش
آسمانِ هفتم را در زمین بر دوشش نهند:
تو کارَت نباشد! برخیز و با شیپورت «جنگ جهانی سوم» را
بیاغاز! دنباله ی کار از آن ما!
ب. الف. بزرگمهر سوم تیر ماه ۱۴۰۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر