«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ مرداد ۲۲, شنبه

برای چه دست روی دست گذاشته و این پا آن پا می کنیم؟!

من دارم آتش می گیرم. برای چه دست روی دست گذاشته و این پا آن پا می کنیم؟! همه ی کوششم با این همه راه رفته به تایوان بر باد رفت. کونم بیش تر از این می سوزد که چینی ها در تله ای که برای شان کار گذاشته بودیم، نیفتادند و بجای آن، هم با رزمایش چندین روزه پیرامون آن آبخست و برُخ کشیدن نیروی رزمی شان بریشِ همه مان خندیدند و هم به آماج های سیاسی خود دست یافتند. ما باید هر چه زودتر و به هر بهانه ای جنگ با روس ها و چینی ها را بیاغازیم.

از زبان این زنکِ آتش افروزِ:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۲ امرداد ماه ۱۴۰۱



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!