«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ مرداد ۱۸, سه‌شنبه

خوب! اینک به هواداران خود چه بگوییم؟!

خوب! اینک به هواداران خود چه بگوییم؟! بگوییم که هر چه شما خواسته بودید، پذیرفته و زیر بار رفته ایم؟ بگوییم که کوچک ترین دستاوردی جز از چفت و بست درآمدنِ اندوخته های بانکیِ برخی از دست اندرکاران بلندپایه مان نداشته ایم؟ شما خود را جای ما بگذارید! این که سر تا پا سرافکندگی است؛ سرافکندگی پشتِ سرافکندگی ...

از زبان خرموش علی باقری کَنِه:  ب. الف. بزرگمهر    ۱۸ امرداد ماه ۱۴۰۱



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!