«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ آذر ۲۲, سه‌شنبه

تا کی می خواهی این و آن را شاخ بزنی؟!

راه بیا جانورِ زبان نفهم؛ تا کی می خواهی این و آن را شاخ بزنی؟! هر جا هم که دستت می رسد، خیر سرت می رینی و همه جا را گُه می مالی. نترس! نمی خواهیم سرت را بِبُریم؛ هنوز وختش نیست. می خواهیم شاخ هایت را کوتاه کنیم ...

ب. الف. بزرگمهر   ۲۲ آذر ماه ۱۴۰۱



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!