«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ دی ۲۲, پنجشنبه

می شنوی کیر خرِ مادربخطا؟ هر یه نفر کشته شه، هزار نفر پشتشه

دوباره میدان را به پندار خود تهی دیدی و این بار کوشیدی در نخشِ دوگانه ی «شکنجه گر بداخم» و «شکنجه گر خوش اخم» میدانداری کنی و به اندازه ای بابصیرتی که نمی دانی این دو نخش را نمی توان با هم بازی کرد؛ زیرا به هر رو، شکنجه گر، شکنجه گر است؛ چه بداَخم، چه خوش اَخم.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۲ دی ماه ۱۴۰۱

ویدئوی پیوست:  هر یه نفر کشته شه، هزار نفر پشتشه



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!