«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ دی ۲۴, شنبه

درود بر چنین هنرمندانی که پیوندهای تاریخی خلق های میهن مان را پاس می دارند

بازخوانی ترانه ی «هنگام می» عارف قزوینی (از خون جوانان وطن لاله دمیده) به زبان و گویش‌های گوناگونِ ایرانی از هنرمندانی ناشناس (برگرفته از «تلگرام»   ۲۴ دی ماه ۱۴۰۱)

برنام از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر

ویدئوی پیوست:  از خون جوانان وطن لاله دمیده



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!