«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ بهمن ۲۹, شنبه

اینک به بزرگی تو بیش از پیش پی می برم

 خدایا! سپاس مَر ترا که سنگ روی سنگ این گوزگاه* بر جای ننهادی! اینک که اندکی آسوده تر دَم می زنم، به بزرگی تو بیش از پیش پی می برم.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ بهمن ماه ۱۴۰۱

یکی از شمار نه چندان کمی از مژگت های ویران شده در پی زمین لرزه های ترکیه

* «المسجد» به آرشِ گوزگاهِ مسافران [رهسپاران] جاودانه عُبید زاکانی



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!