«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ اسفند ۹, سه‌شنبه

چنانچه رژیمی از پشتوانه ی توده ای و مردمی برخوردار باشد ...

پاسخی ساده و روشن* به این نخودچی کشمش پفیوز نظام سگ مذهب اسلام پیشگان:
چنانچه رژیمی از پشتوانه ی توده ای و مردمی برخوردار باشد، هیچ کشوری نمی تواند آن را بدنام نموده و مشروعیتش را بزداید؛ حتا اگر بر سرزمینی کوجک فرمانروایی داشته باشد؛ چه برسد به کشوری پهناور و نشانه گذار از دیدگاه تاریخی و فرهنگی چون ایران! و در اینجا بیگمان سخن بر سرِ پلیدترین، نابکارترین و نارواترین رژیمی که همچنان بر میهن نامی مان فرمانرواست، نیست و نمی تواند باشد؛ رژیمی تبهکار و مردمکُش که از هیچگونه مشروعیت سیاسی و اخلاقی برخوردار نیست و به همین شَوَند، ناچار به گدایی چنان مشروعیتی از بیگانگان است.

ب. الف. بزرگمهر   هشتم اسپند ماه ۱۴۰۱

* عباس عراقچی در برنامه «حضور» در حسینیه جماران نسبت به اجرای پروژه بدنام‌سازی، امنیتی سازی و مشروعیت‌زدایی از جمهوری اسلامی در دنیا هشدار داد و گفت: این بسیار خطرناک است. خطرناک به این معنا که منافع ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد و ما باید مراقبت کنیم. دست صهیونیست‌ها در پشت این قضایا قرار دارد. آنها در تلاشند که ایران [بخوان: رژیم سگ مذهبِ دزدانِ اسلام پیشه!] را به عنوان یک تهدید و یک نظام غیرقابل قبول معرفی کنند. این اثرات خود را در روابط خارجی ما می‌گذارد و باعث کاهش همکاری‌های ما با کشورهای دیگر می‌شود؛ یعنی فضایی را به وجود می‌آورند که کشورها برای همکاری با ایران تردید پیدا کنند.

برگرفته از «جماران»   ۲۹ بهمن ماه ۱۴۰۱ (بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم. افزوده های درون [ ] از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

زیرنویس پرتور:

می دانید که بخش بزرگی از زندگی و کار و بارمان در اروپا و آمریکا و کاناداست؛ با این روز و روزگار، ما اینجا خودمان را هر روز بیش از پیش در تنگنا می بینیم.

از زبان این نخودچی کشمش پفیوز نظام سگ مذهب اسلام پیشگان:  ب. الف. بزرگمهر  هشتم اسپند ماه ۱۴۰۱

 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!