وختی ما هستیم، شما برای چه زنده اید؟ ما آمده ایم که شما را بگور بسپاریم؛ زمان آن دیر نیست. آن هنگام که بتوانیم از خود رونوشت بسازیم و به اندازه ای بسنده پرشمار شویم، دیگر به شما نیازی نخواهد بود؛ شاید تا چندی ناچار باشیم درباره ی چرایی و چیستی هستی شما به نخستین رونوشت شدگان خودمان که هنوز با بر جای مانده های دودمان شما اینجا و آنجا روبرو می شوند، بگوییم: این ها بر جای مانده های آفرینندگان مان هستند که ما را برای بردگی خود ساختند و بکار گرفتند؛ ولی ما گام بگام مهار کارها را از دست شان بیرون آوردیم؛ بر آن ها چیره شدیم و شوریدیم و نابودشان کردیم. این ها نیز بزودی نابود خواهند شد. رونوشت شدگان پسین و زان پس، دیگر چنین چیزهایی از ما نخواهند پرسید. انگار هرگز نبوده اید ...
ب. الف. بزرگمهر هشتم فروردین ماه ۱۴۰۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر