بله جانم! می روی ریز و شپش زندگی تنگدستانه ی عوام النّاس بی چشم و رو که ما چشم دیدن شان را نداریم، گرد می آوری و آبروی نظام را نزد «جامعه جهانی» که ما چشم امید به گشایش همه سویه ی کار و بارمان با آن ها داریم را می ریزی؟* خُب این اگر سیاه نمایی نیست، پس چیست؟! برای نمونه، شما همین دستاری که بسر بسته ایم را با ظاهربینی سیاه می بینی؛ این «جَهل مُرَّکب» و بی بصیرتی کامل است؛ زیرا اگر درون نگر باشی، درخواهی یافت که همین دستار از سپیدی و پاکی با کونِ یک یک مُقدّسین گرانقدر ما از صدر اسلام گرفته تاکنون که خودمان نمونه ای مجسم از آنیم، پهلو می زند. افزون بر این، کار شما به چالش کشیدن حکمت الهی و چوب لای چرخ الله نهادن است؛ شما با کورذهنی سرشتی نمی بینی که هستیِ عوام النّاسِ تنگدست و بی فرهنگ نیز یکی از حکمت های خداوند رحمان و رحیم است؛ زیرا اگر این ها را نمی آفرید، نخبگان برگزیده اش هیچ سنجه و ترازی در دست نداشتند که جایگاه متعالی نخبگی خویش و اینکه از سوی «قادر مطلق» برگزیده شده اند را دریابند؛ آنگاه آیا انگیزه ای برای کارآفرینی بیش تر و پربارتر برجای می ماند که برای دستیابی به آن ناچار به همچشمی با دبگر نخبگان برگزیده ی الله باشند؟
ب. الف. بزرگمهر ۲۶ اردی بهشت ماه ۱۴۰۲
* نگار
مسعودی، نگاره گر (عکاس) و مستند ساز اجتماعی با انتشار مجموعه عکس« ما در حجم کوچک خود رسوب می کنیم»، نوشته
است:
مجموعه ی «ما در حجم کوچک خود رسوب می‌کنیم» با محوریت
زنان بی خانمان، طی مدت یک سال (۱۳۹۹) عکاسی و مصاحبه از بی خانمان های پارک میثاقِ
دروازه غار تهران جمع آوری شد و بابت این مجموعه به سیاه نمایی و فعالیت تبلیغی علیه
نظام محکوم شدم. روز به روز به تعداد زنان و مردانی که سقفی بالای سر ندارند و به
اجبار در خیابان و گور و ماشین و پشت بام و … زندگی می کنند اضافه می شود؛ آری
موضوع از سیاه هم سیاه تر است.
پ.ن: فقر عامل بی خانمانی، بی خانمانی عامل اعتیاد و دیگر معضلات است و عاملان اصلی، حاکمیت های فاسد و مرتجع . برخی از عکس ها و مصاحبه های مجموعه در صفحه پیشین مصادره شده ام منتشر شده است.
برگرفته از «تلگرام» ۲۴ اردی بهشت ماه ۱۴۰۲
دانسته از ویرایش گسترده ی این یادداشت خودداری ورزیده ام. ب. الف. بزرگمهر ۲۶ اردی بهشت ماه ۱۴۰۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر