«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ تیر ۳۰, جمعه

... به ریشخند تاریخی غم انگیزی می ماند

بر بنیاد واپسین گفته ها* می توان سیاستی باریک تر، دور از هرگونه ملی گرایی و خودبزرگ بینی، پیشه نمود و در پهنه ی اجتماعی کوششی فزاینده برای همبستگی میان روس ها و اوکراینی بکار بست. بماند که این هر دو همرگ و ریشه اند و تا آنجا که می دانم، ملتی به نام روس از «کی یف» ریشه گرفته و به پیرامون خود گسترش یافته است؛ بدین سان، آنچه در سرزمینی که به نادرست اوکراین خوانده می شود، همچنان در جریان است به ریشخند تاریخیِ غم انگیزی می ماند و برجستگی کوشش در جوش دادن پیوندهای دیرینه و بهبود زخم های کهنه ای که امپریالیست ها با نیشتر زدن به آن ها خون چکان شان کرده اند را دو چندان می کند.

مرگ بر امپریالیسم! مرگ بر «یانکی» ها و برادران کهنه کارِ انگلیسی شان! له و لَوَرده باد شغال ها و روبهکان ریز و درشت اروپای باختری!

ب. الف. بزرگمهر   ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۲

* ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در یک نشست عملیاتی با اعضای دائم شورای امنیت، گفت: متحدین غربی کی‌یف آشکارا از نتایج ضد حمله ناامید هستند ... هیچ نتیجه ای از ضد حمله اوکراین به دست نیامده است ... ارسال تسلیحات و مزدوران و مشاوران خارجی برای شکستن جبهه ارتش روسیه به کی‌یف کمک نمی کند.

به گفته پوتین، نیروهای مسلح اوکراین متحمل خسارات زیادی شدند و این در حالیست که منابع بسیج در اوکراین تمام شده است.

ولادیمیر پوتین افزود: نه منابع عظیمی که به رژیم کی‌یف "پمپ می شود" و نه تامین سلاح های غربی - تانک ها، توپخانه ها، وسایل نقلیه زرهی، موشک ها، و نه اعزام هزاران مزدور و مستشاران خارجی، که به طور فعال در تلاش برای شکستن جبهه ارتش ما استفاده می شد، کمکی نمی کند.

وی تصریح کرد که تمام جهان نظاره گر این است که چگونه "تجهیزات مورد تحسین غربی و ظاهراً آسیب ناپذیر" در حال سوختن است، اما نکته اصلی این است که "در نتیجه حملات انتحاری، تشکیلات نیروهای مسلح اوکراین متحمل خسارات هنگفتی شدند."

پوتین گفت: مردم در اوکراین بگونه ای فزاینده یک پرسش دارند؛ پرسشی روا: برای چه و از برای بهره وری های خودخواهانه ی چه کسانی، بستگان و دوستان شان می میرند؟ [مردمی که] اندک اندک، هوشیار می شوند.

برگرفته از «چوب دو سر گُه»   ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخورِ تنها واپسین بند از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!