«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ مهر ۱۰, دوشنبه

... حتا آن دو نیمچه گروه چَپچُس، دولا دولا شتر سواری را کنار نهاده و در رکاب مان موش می دوانند

خوب! بحمدلله گروه کثیری از سوته دلان از همه رنگ، پیام ما را بگوش جان شنیده و دعوت مان را لَبّیک گفتند؛ حتا آن دو نیمچه گروه چَپچُس، یکی زودتر و دیگری در پی آن نیز دولا دولا شتر سواری* را کنار نهاده و در رکاب مان موش می دوانند. کَاَنَّهُ هنوز لیاقت شتر سواری ندارند. همین موش دوانی میان چپ های وارفته و از نفس افتاده برای از کار انداختنِ دیگر گروهک ها و عناصر نظام مقدس مان و جذب پاچه ورمالیده ترین شان که سمت و سوی باد را خوب تشخیص می دهند، برای آن ها بهتر است. البته ناگفته نیز نگذارم که هر کُ.خُلی را دنبال شان راه نیندازند که خوب یا بدشان، هر دو مُضر اسلام اند. برای آنکه نمونه ای بدست داده باشم که ما را متهم به پوشیده گویی نکنند، منظورمان کسانی چون آن آقاست که حرکات سر و کله و رفتار و حتا گفتارش شبیه «استاد کُ.خُل عباسی» خودمان است که بگفته ی خود برای مبارزه با استکبار جهانی [آماج سخن کیر خر، امپریالیسم است که وی دانسته آن را بکار نمی گیرد] به مرکز آن: آمریکای جهانخوار رهسپار شد؛ ولی آن ها با زرنگی و دادن بلندگویی رسانه ای بدستش برای سرِ کار گذاشتن مشتی کودن تر از خودش، وی را بخدمت خود در آوردند تا مانند خودمان که پله های انقلاب اسلامی می تراشیم، او هم ستون های دشمنِ یکم تا پنجم بسازد و شاید در این میان، ستون های دیگری نیز در چشم و همچشمی با ما ساخته باشد. همین کُ.خُل عباسی خودمان که ارادت و دوستی اش با نظام بسان داستان خاله خرسه ی کتاب آموزنده ی کودکان دبستانی است که برای پراندن مگس از چهره ی دوست نازنینش، سنگی برداشت و به کله ی آن بخت برگشته کوبید، برای هفت پشت مان بس است.

از زبان «کیر خر نظامِ خرموش پرور»:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۰ مهر ماه ۱۴۰۲

* ... و شما «پیروان سوسیالیسم علمی» نانخور خودمان که زیر جُل عدالتخواهان در پی شان راه می روید، آن روباه نقشه کش و گربه ی کودن که گرایش های لیبرال منشانه از خود نشان می دهید و جیک و پیکی هم با آخوند پاجه ورمالیده ی خودمان هم دارید، شما هم بیایید؛ حال که پرده ها بیش تر فروافتاده، تعارف را کنار بگذارید و دولا دولا شتر سواری نکنید. شما همگی خودی هستید.

برگرفته از یادداشتِ «من بمیرم، سَن آلله، بیایید پای صندوق رای!»  ب. الف. بزرگمهر  ۱۷ بهمن ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2020/02/blog-post_6.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!