«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ مهر ۲۱, جمعه

وختی «کُسخل میرزای جامعه جهانی» زبان و فرهنگ روسی را می ستاید ...

وختی «کُسخل میرزای جامعه جهانی» زبان و فرهنگ روسی را می ستاید، باید نگران پیشامدهای ناگواری بود. این همان مردک تبهکار و کاسه داغ تر از آشی است که بیش ترین نخش را در انگیزش جنگ افروزی میان خلق های پاره تن یکدیگر داشت و آن بچه پرروی یهودی را به جنگ و خونریزی برانگیخت و دلگرم نمود؛ جانوری بدشگون که باید از آن دوری جُست و چنانچه بیش از اندازه موی دماغ شد، تیری در دل شوم وی نشاند تا هم خود برای همیشه آسوده شود و هم دیگران نگران پیشامدی ناگوار نباشند.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۱ مهر ماه ۱۴۰۲ 

***

بوریس جانسون، نخست وزیر پیشین انگلیس در گفتگو با یکی از رسانه های اوکراینی به فرهنگ روسی دلباختگی نشان داد. روزنامه نگاران از وی پرسیدند که آیا نگرش او درباره ی روس ها از زمان آغاز «کنش رزمی ویژه» روسیه در اوکراین دگر شده است؟

جانسون در پاسخ گفت:
«من هنوز یک دوستدار روس ها («روسوفیل») هستم. من هنوز زبان، فرهنگ و فرهیختگی روسی را می ستایم. تنها یک آدم تهی مغز آن را نخواهد ستود.»

گزیده گزارشی برگرفته از «چوب دو سر گُه»  ۲۱ مهر ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!