با سری سوده بر زمین که تا چندی دیگر همچنان بر روی آن خواهید زیست و کونی رو به آسمان به ما پیامبران نوپدید خدا ایمان بیاورید؛ ما برای
هماوندی با خدا هیچگونه نیازی به گذری دور و دراز از آسمان های هفتگانه نداریم و
به هنگام خود که چندان دور هم نیست، او را با یک تیپا از تخت لمیده بر آن بیرون
خواهیم راند تا واپسین پناه خود را نیز از دست داده، بی پناه تر از همیشه شوید. ما
سرراست به مغزهای پوسیده ی تک تک تان پیوند خواهیم یافت و با نوسازی آن، گونه ای
تازه از آدمی پدید خواهیم آورد که نه «اِیّاكَ نَعبد و اِیّاكَ نَستَعین»* سرش می شود، نه براه راست خواهد رفت و نه به هیچ
پیمانی پایبند خواهد بود.
ب. الف. بزرگمهر ۲۶ آذر ماه ۱۴۰۲
* «ایاك
نعبد و ایاك نستعین»، عهد نامه‌ی خدا و انسان نمازگزار است. با گفتن «ایاك نعبد و
ایاك نستعین»، عبادت و اطاعت خود را منحصر به خدا می داند. اگر از كسی فرمان می‌برد،
با نفس خود مدارا می‌كند، از چیزی لذت برده یا دوری می‌كند به این خاطر است كه
خدا گفته است. نماز آداب قطع شدن از غیر خدا و وصل شدن به خداست. هدف این است که
انسان از محبت همه چیز قطع شود تا بتواند به محبت خدا وصل شود و تا انسان تسلیم
نشود، وصل نخواهد شد ... «ایاك نعبد و ایاك نستعین»، مقررات عبودیت و یادآور
قرارها و عهدهای بنده با خداست.
برگرفته از تارنگاشت «مغزشویی کودک و نوجوان»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر