«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ آذر ۱۱, شنبه

هر آرزوی نیکی که در سر داشتیم از سرمان پرید

ما تاکنون هر سال با پیام همزیستی آشتی آمیز میان خلق ها و ملت های جهان پا به میدان می نهادیم و برای این مردم خوبِ چلیپا بر دوش که اهریمنان زمین آماج نابودی شان را در سر می پرورانند، آرزوی بهروزی و زندگی در آسایش می کردیم؛* ولی با فرموده ی پدر سالارمان که «آدمی نمی‌تواند بدون جنگ زندگی کند ...»** دیگر نمی دانیم چه چیزی آرزو کنیم؛ بویژه آنکه «پدر کیری» جنگ را «بخشی از سرشت تبهکار آدمی»** بازشناخته اند. هر آرزوی نیکی که در سر داشتیم از سرمان پرید. خدایا خودت می دانی که ما بیگناهیم ...

از اندیشه و زبان پاپا نوئل روسی در آستانه ی رهسپاری با ترن ویژه:

ب. الف. بزرگمهر   ۱۱ آذر ماه ۱۴۰۲

* «ترن بابانوئل» برنامه ی همبسته ی «راه آهن روسیه» و «دولت سرزمین وولوگدا» است که در چارچوب آن، بابانوئل با یک برنامه جشن سال نو به شهرهای روسیه ره می سپارد و برای کسانی که نمی توانند برای دیدن بابانوئل به «اوستیوگ سترگ» بروند و به جهانِ افسانه ای کریسمس پا نهند، برنامه ای به یادماندنی برگزار می کند. این برنامه نخستین بار پنجم دسامبر ۲۰۲۱ آغازید و در دو سال گذشته، بیش از ۹۰۰ هزار تن در بیش از ۱۵۰ شهر روسیه در آن همپا شدند.

برگرفته از «چوب دو سر گُه»   ۱۸ آبان ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش، پارسی و اندک پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

** پدرسالار گفت: «شوربختانه اینگونه که بدیده می آید، باید بزبان آورد که آدمی نمی‌تواند بدون جنگ زندگی کند ... این بخشی از سرشت تبهکار آدمی است.»

برگردان گزیده ای برگرفته از «آرتی» به تاریخ  ۲۸ مهر ماه ۱۴۰۲ به پارسی از اینجانب، درج شده در یادداشت «آب ما با آب آسیابان ها در یک جوی نمی رود»  ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ مهر ماه ۱۴۰۲

https://www.behzadbozorgmehr.com/2023/10/blog-post_41.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!