... و در همچنان روی همان پاشنه می چرخد

... و در همچنان روی همان پاشنه می چرخد؛ «برگزیدگان، همواره درون دری گردان جابجا و بازبخش می شوند!»۱ گروهبندی های تازه ای جای گروهبندی های پیشین را می گیرند که جایی چندان دور نمی روند و از لفت و لیس شان کاسته نمی شود؛ تنها کمی به سایه می لغزند تا خورد و برد پربار خود را آسوده تر پی گیرند. در همه ی این سال ها پیشرفت های شایان درنگی نیز در لاپوشانی زد و بندها و پاسداری از حق آب و گل یکدیگر نموده اند؛ بگونه ای که دیگر کم تر نشانی از تک خوری در میان شان دیده می شود؛ تک خوری هایی که در برخی باره های سال های دورتر چون آن آخوند دزد فراری به رومانی آبروریزی رسانه ای کم و بیش گسترده ای در پی داشت و دامن پر چین و چروک نظام مقدس را کمی بالا زد. نیک دریافته اند که جان و مال و ناموس و بی ناموسی شان سخت به همدیگر گره خورده و نباید خدای ناکرده چیزی به بیرون درز کند و دل «عوام النّاس» را بسوزاند. عوام النّاسی چون خر در گل مانده که وختی به «کَفِ خیابان» نیز پا می نهند «تا حقِّ خود گیرند»، دست بالا آرنگ هایی اینچنین سر می دهند: «ما دیگه رای نمی دیم» و کیر خری کاشته شده در آن بالا که می گوید: «من اولوم، سَن آلله، بیایید پای صندوق رای!»۲ تا اندازه ای یادآورِ داستانک پندآموز جاودانه عُبید زاکانی درباره ی مردک گاگولی که در خواستگاری زنی چنان کلاهی گشاد سرش نهادند که به تیزی خشنود شد.۳

ب. الف. بزرگمهر   نهم بهمن ماه ۱۴۰۲

پی نوشت:

۱ ـ برگرفته از پی نوشتِ یادداشت «سیاست درهای گردان در ایران هم کاربرد یافته است!»  ب. الف. بزرگمهر    ٢٦ اسپند ماه ١٣٩١

https://www.behzadbozorgmehr.com/2013/03/blog-post_8646.html

۲ ـ برگرفته از یادداشت «من بمیرم، سَن آلله، بیایید پای صندوق رای!»  ب. الف. بزرگمهر  ۱۷ بهمن ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2020/02/blog-post_6.html

۳ ـ شخصی زنی بخواست. شبِ اول از بینی و بغلش گندی به دماغش رسید. چون به كار مشغول شد از آنجا نیز گندی عظیم بدو رسید. گفت:
خاتون، لطفی كن؛ تیزی بده، باشد كه دماغم پاره ای خوش شود.

جاودانه عُبید زاکانی