«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ اسفند ۱۷, پنجشنبه

فراموش نکن که آن ها برای تو نشانه هایی بیش نیستند

می بینی؟ به همین سادگی روی یک زانو می نشینی و پلستینی یا هر جک و جانور دیگری، چه مرد، چه زن و چه کودک یا حتا شیرخواره را نشانه می گیری تا زمین پاک شده، جانی تازه بگیرد. اگر هم رویت نمی شود یا از چنین کاری شرم داری، می توانی مانند نمونه ی کنار آن، سر تا پای خودت یا چهره ات را با پوشال بپوشانی تا چشم در چشم کسی نشوی؛ همینکه از دو سوراخ کوچک بتوانی ببینی، بس است؛ فراموش نکن که آن ها برای تو نشانه هایی بیش نیستند.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۷ اسپند ماه ۱۴۰۲



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!