الف ـ کار با زد و بندهای فراوان، بسته به بزرگی یا کوچکی «مال»* و در بیش تر باره ها با همدستی همدستان برونمرزی می آغازد و در برابر واگذاری همه یا بخشی از مال، پول هنگفتی (سنجش ناپذیر با «چای دبش» و اینا) به جیب یک یا چند کلان دزدِ گردن کلفت می رود که باز هم در بیش باره ها از همانجا یکسره در بانک ها و چاله چوله های انباشت و نگهداری سرمایه در باخترزمین، ترکیه، شیخک نشین های شاخاب پارس و حتا آبخست های کوچک و بزرگی چون «برمودا» تلنیار می شود؛
ب ـ پول های خرده ریزی (خرده ریز در سنجش
با آن پول های هنگفت!) بجیب آن ها که به هر شیوه و ترفندی گواه بده بستان های کلان
بوده اند، خمس و زکات بگیران دَم و دستگاه ولایت و نیز کارچاق کن ها و دیگر دست
اندرکاران خرده پا ریخته می شود تا خاموشی گزینند و «مال» از گزند چشم بد، دستبرد و
اینا در امان مانده و با دعای خیرِ سپندینگان (همانا گاوهای مُقَدّس از «آسمان
نخست» یکسره به ایران بدبخت برگشته روانه شده و جا خوش کرده!) پاک و پاکیزه شود؛
پ ـ چنانچه گندِ کار بالا آمد که در برخی
باره های حتا کوچک تر چون دزدی دکل های غول پیکر نفت و گاز در شاخاب پارس نیز بالا می
آید، پرداخت تاوان از جیب مردم بخت برگشته ی اسلام زده؛ و
ت ـ چنانجه کار بیخ پیدا کرد و راه بسوی رسانه
های درونی گشود، پرداخت هزینه های گاه گزاف از پرداخت شیتیلی های نان و آبدار به
آدم های موی دماغ گرفته تا دستگیری و بزندان افکندن و سرکوب با گرز و اینا
و حتا بدار آویختن کسانی که به هیچ رو زیر بار ننگ نمی روند.
ناگفته نماند که از زینه های چهارگانه ی بالا که خدای نکرده آن ها را با پله های تراشیده شده ی «انقلاب جهانی اسلام» بدست مبارک و میمون «رهبر عظیم الشأن» نباید جابجا گرفت، دو زینه ی نخست با همپوشانی هرچه بیش تر برای شتاب بخشیدن به روند کار همراه است؛ زینه ی سوم در بیش تر باره ها به شوندهای گوناگون از آن میان، کور کردن سر نخ ها و سردرگم نمودن خلق الله، کِش می یابد و زینه ی چهارم در بیش تر باره ها از شتابی نزدیک به شتاب نور برخوردار است.
ب. الف. بزرگمهر ۱۶ اسپند ماه ۱۴۰۲
*
«مال» از دید دزدان ریز
و درشت اسلام پیشه، چیزی با ارزش برای بلند کردن و بجیب زدن و نیز بچنگ آوردن
زیبارویی برای گاییدن است؛ بدین سان، آمیخته واژه ی «بیت المال» که بسیار از شنیدن
و کاربرد آن بیزارم و با این همه، هر از گاهی ناچار به کاربرد آنم، کم و بیش به همان آرشی است
که در دوره ی "شکوفایی اسلامِ" آن پیامبر تازی بکار برده می شد:
گرد آوری و انباشت سودها و
ژادهای باد آورده (بزبان کژدم گزیده شان: «غنائم») که از راه شبیخون های
ناجوانمردانه به کاروان های بازرگانی پیرامون مکه بکار گرفته می شد و از آن میان،
زنان زیبارو، چه شوهر دار یا بی شوهر بچنگ مشتی راهزن اسلام آورده می افتاد و
پیامبر تازی نیز از آن بی بهره نمی ماند.
زیرنویس پرتور:
بحمدلله ما هیچ چشمی به مال
دنیا نداریم
***
معاون حقوقی ابراهیم رئیسی محکوم شدن ایران به پرداخت بیش از دو میلیارد دلار جریمه در پرونده کرسنت را «خسارت سنگین به کشور» خواند و آن را به «افراد خائن و فاسد» نسبت داد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، محمد دهقان روز سه‌شنبه ۱۵ اسفند در مشهد گفت: «ایران بدون اینکه یک دلار گاز از طریق این شرکت بفروشد، تاکنون محکوم به پرداخت دو میلیارد و ۴۲۹ میلیون دلار در این پرونده شده است.»
این مقام جمهوری اسلامی اشاره‌ای نکرد که آیا این جریمه پرداخت شده است یا خیر و تنها گفت که دولت ابراهیم رئیسی «توانست از تشکیل پرونده کرسنت۲ با تعیین خسارت بیش از پرونده نخست جلوگیری کند.»
قرارداد کرسنت توافقی بود
که در سال ۱۳۸۰ بین جمهوری اسلامی
و شرکت اماراتی کرسنت منعقد شد و پس از چند سال شرکت اماراتی به دلیل عدم پایبندی
ایران به اجرای توافق به دادگاه لاهه شکایت کرد.
دیوان داوری بین‌المللی سرانجام در مهرماه ۱۴۰۰ با صدور حکمی ایران را به پرداخت ۲.۴۳ میلیارد دلار خسارت محکوم کرد.
برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» که از آغاز درگیری در اوکراین تاکنون، نه تنها بر شمار دروغ های شاخدارش درباره ی روسیه افزوده شده که گاه از هیچ و پوج خبری از تبهکاری های روسیه از خود در کرده یا با وارونه نمایی آنچه رخ داده و می دهد، گناه تبهکاری های نابخشودنی باند «نازی» فرمانروا بر اوکراین، نامور به «باندرا» و رژیم پوشالی و ابزار دست «یانکی» ها در آنجا را بگردن روسیه افکنده و می افکند. ۱۶ اسپند ماه ۱۴۰۲ (بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم.) ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر