«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اردیبهشت ۱۵, شنبه

کودکانِ کارِ کوه و بیابان! ـ بازپخشش

می پنداشتی که بچه های کار، این کارگران خردسال که در رژیمی تبهکار به انگیزه ها و دلیل های گوناگون و از همه مهم تر تنگدستی خانواده ناچار به مایه گذاشتن از کودکی و جان و هستی خود برای لقمه ای نان هستند، تنها در کوچه و خیابان های شهرهای بزرگ پرسه می زنند؟

می بینی؟ اینجا نیز هستند و بیم بسیاری ناگواری ها را نیز بجان می خرند؛ گونه ای دیگر از کودکان کار:
کودکانِ کارِ کوه و بیابان!

ب. الف. بزرگمهر    ۲۷ بهمن ماه ۱۳۹۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/02/blog-post_265.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!