«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ خرداد ۱۰, پنجشنبه

جامعه جهانی، یکی از دیگری سر در گم تر و نومید از آینده ای بدون شکار

بزودی هیچ شکاری در کار نخواهد بود. گناه آن بگردن خرس روسی است که هم خود شاخ شد و هم دیگر جک و جانوران ریز و درشت را برانگیخت تا شاخ شوند و دانگ خود را از شکار بخواهند؛ حتا موش های بیابانی هم دُم شان دراز شده و از ما کم تر می ترسند. چکار باید کرد؟!

ب. الف. بزرگمهر   دهم خرداد ماه ۱۴۰۳



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!