«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اردیبهشت ۲۰, پنجشنبه

آیا خواهیم توانست آرزوی دیرینه ی توده های کار و رنج در سراسر جهان را سبز کنیم و ببار نشانیم؟

آیا آنچه زنهارخواران در سینی زرّین به خوک های سرمایه پیشکش کردند را دوباره بدست خواهیم آورد؟ آیا خواهیم توانست نارسایی های گذشته را از میان برده، بوستانی نمونه و نشانه ای از همبستگی برابرهوده ی خلق ها و ملت های جهان برپا کنیم؟ آیا خواهیم توانست آرزوی دیرینه ی توده های کار و رنج در سراسر جهان را سبز کنیم و ببار نشانیم؟

 

ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ اردی بهشت ماه ۱۴۰۳

 

زیرنویس پرتور:

یک سپاهی در آیین افشاندن تاژها و شاخه های گل به بنای یادبود «آتش جاویدان» در «میدان سرافرازی های رزمی» ـ «سواستوپل» به پاس هفتاد و نهمین سالگرد پیروزی در جنگ بزرگ میهنی

در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)
برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!