«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ خرداد ۱۳, یکشنبه

با کوله باری از سیب زمینی پیاز امام زمانی به میدان می آیم

باری دیگر بازار خر داغ کنی نظام پوشالی با ضرب و زور اندکی گرم می شود و شماری الاغِ پیش تر  نال (نعل) شده برای دریافت نال تازه (همانا تجدید عهد با مقام مُعَظَّم نظام خرموش پرور) همراه با چند تایی الاغ نوپا پا به میدان خربازی «خیمه و خرگاه نظام» می نهند تا با جفتک پرانی و عرّ و تیز خود سر شماری گاگولِ خودی را گرم کنند. یکی دو ماچه الاغ هم که هنوز روشن نیست از سوی «شورای شبکورهای نگهبان تاریکی»، «رَجُل» شناخته شوند با دوراندیشی درخور، پای شان را برای نال شدن بلند کرده اند. تنها مانده «گروه آب رفته ی بلغورکشان از کون ولایت»، نامور به «اصلاح طلبان» که از زبانِ  توتی سخنگوی شان دست گدایی بسوی «شورای شبکورهای نگهبان تاریکی» درازیده (دراز کرده) و خواهان همپایی در بازارِ یاد شده بی هیچ اگر و مگری شده اند:
«اصلاح‌طلبان برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری شرط خاصی ندارند و نیاز است شورای نگهبان و حاکمیت فضا را برای حضور آنها باز کنند.»۱

«بُزِ عزازیل نظام» درباره ی پای نهادن خود در چنان بازاری از آن میان، گفته است:
«در حال بررسی شرایط هستم تا تصمیم بگیرم، به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری ثبت‌نام کنم یا خیر. باید منتظر تحولات شیرینی در کشور باشیم و روند تحولات به نفع مردم است.»۲

«جناب مگوزید بر ما»۳ نیز در پیام ویدئویی خود درباره ی چون و چرای پای نهادنش در بازار خر داغ کنی از آن میان، گفته است:
«برای عبور از موانع باید از روش های منسوخ ارتفاع بگیریم»۴ که گونه ای یادآوریِ به دوزخ رهسپار شدن واپسین «مِهتَرِ جمهور دزدان اسلام پیشه» یا همانا «شبکور خون آشام نظام خرموش پرور»: ابراهیم رییسی در رخداد میمون و مبارکِ سرنگونی بالگرد وی۵ است و فراموش نمود، یادآور شود: باید هوای کار را داشته باشیم که هیچگاه از درون ابر فراز نیابیم و بهتر از آن، فرو نرفتن بدرون هیچ ابری است.

درباره ی دیگر الاغ ها هیچ نگویم بهتر است؛ آنچه همه ی آن ها فراموش نموده یا خود را به فراموشی می زنند، افزون بر چندین بار خیزش های توده ایِ رویهمرفته فراگیر چند سال کنونی که دستِکم دو بار می رفت به سرنگونی رژیم دزدان اسلام پیشه بینجامد، همپا شدن نه بیش از ۷⸓ مردم ایران در رأی‌گیری دوازدهمین دوره ی آنچه «انتخابات مجلس» خوانده شده،۶ بود که به نوبه ی خویش بازگشت ناپذیری به دوران پیش از آن را این بار روشن تر از پیش پایور نمود.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۳ خرداد ماه ۱۴۰۳

پی نوشت:

۱ ـ از گفته های جواد امام، سخنگوی «جبهه اصلاحات» در گفتگو با یکی از خبرگزاری های «نظام خرموش پرور»، برگرفته از «تجارت نگوز»  ششم خرداد ماه ۱۴۰۳

۲ ـ همانجا

۳ ـ «مگوزید بر ما»، زبانزد توده ای کهن برای آدم های خودپرست و گران سَر، برگرفته از پی نوشتِ یادداشتِ «مگوزید بر ما که خود ریده ایم ...»  ب. الف. بزرگمهر   چهارم مهر ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/09/blog-post_26.html

۴ ـ برگرفته از «خبرگزاری مهر»  ۱۱ خرداد ماه ۱۴۰۳

۵ ـ بنگرید به یادداشتِ «مِهتَرِ جمهور دزدان اسلام پیشه در پیشامدی میمون و مبارک، یکسره به دوزخ رهسپار شد» ب. الف. بزرگمهر   ۳۱ اردی بهشت ماه ۱۴۰۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2024/05/blog-post_20.html

۶ ـ آن را بر بنیاد نمودها و نشانه ها بی نیاز از کاری آماری، کم تر از ۱۰⸓ گمانه زده بودم و اینک روشن شده پیرامون ۷⸓ بوده که بخودی خود، نموداری از ناخشنودی فراگیر توده های سترگ مردم ایران از چنین رژیمی و نیز جداگانگی ژرف طبقاتی در میهن نگونبخت مان است.

آن را «چشم و همچشمیِ پرشورِ سوسک ها برای دستیابی به جایگاهی سزاوار پیرامونِ لگن آبریزگاه نظام در گزینش رژیم پوشالی سزاوار سرنگونی» نامیده بودم:
بنگرید به یادداشتِ «آفرین! آفرین! چند گامی بیش تر تا خط پایان نمانده ...»  ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ اسپند ماه ۱۴۰۲

https://www.behzadbozorgmehr.com/2024/03/blog-post_2.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!