«شورای نگهبان آرای مردم را حق الناس می داند و خود را مکلف به حفاظت از آنها می داند.» برگرفته از «چوب دو سر گُه» هفتم تیر ماه ۱۴۰۳
***
چون تکه استخوانی که جلوی سگ بیندازی ...
بیشرف ها واژه از خود در کرده
و گاه و بیگاه که در تنگنا می افتند، چون تکه استخوانی که جلوی سگ بیندازی، جلوی
توده های مردم ایران می اندازند:
«حق النّاس»! واژه ای برگرفته
از کتاب هوایی (بجای آسمانی!)، بی هیچ آرش و مانشی درخور و کاربردی راستین در جهان
کنونی و بدتر از همه، خوارکننده ی توده های کار و زحمت که یکی از بزرگ ترین انقلاب
های توده ای سده ی بیستم ترسایی، روی دوش شان به پیروزی در پله ی نخست دست یافت و
راه را برای میوه چینان شکمباره ای که ناگزیر به چپ نمایی شده بودند، گشود؛
انقلابی که توانست چندین هزاره «خاورخودکامگی دیرینه پا» («استبداد شرقی») را بگور
بسپارد؛ ولی نتوانست به آماج های خود در برآوردن خواست های توده های انقلابی در پله
ی فرگشت اجتماعی ـ اقتصادی، دست یابد و واگشت و شکست خورد. با چنین واگرد و شکستی،
در روندی دردناک، واژه ی بسیار نابجا، بی آرش و مانش و همچنین خوارشمارنده
ی توده ها در نهفت خود: «مُستضعفین» که جایگزین مانش دانشورانه ی «طبقه کارگر» شده
بود* نیز آرام آرام رنگ باخت و جای خود را
به آمیخته واژه ای خوارکننده تر از خود سپرد: «حق النّاس»! آمیخته واژه ای که با
الهام از آن، آمیخته واژه های دیگری از «حق الخرس» و حق النسناس» گرفته تا «حق
الخرموش» و «حق الکِرم» می توان ساخت که در رژیم اسلام پیشگان تبهکار از «حق
النّاس» سنگین تر و رنگین ترند.
ب. الف. بزرگمهر ۱۶ اُردی بهشت ماه ۱۳۹۸
https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/05/blog-post_33.html
* «دوران دیگری فرا رسیده است!»، ب. الف. بزرگمهر ۲۱ دی ماه ۱۳۸۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر