«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مرداد ۷, یکشنبه

خوب! بالاخره موفق شدی پا در جای پای اُشتُران نظام بگذاری ...

خوب! بالاخره موفق شدی پا در جای پای اُشتُران نظام بگذاری؛ ولی یادت نرود یا باریک تر بگویم: امر به خودت مُشتَبَه نشود که بپنداری شتر شده ای! نه! تو همان قورباغه ای که بودی، هستی و قورباغه نیز خواهی ماند. بد نیست این را با خط خوش بنویسی و جایی روی دیوار اتاق کار یا در خانه قاب کنی. به دل نگیری! در مثل مناقشه نیست؛ من باب مثال گفتیم.

از زبان «کیر خر نظامِ خرموش پرور» در نمایش «تنقیه و تنظیف»:  ب. الف. بزرگمهر   هفتم امرداد ماه ۱۴۰۳



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!