«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ تیر ۱۷, یکشنبه

این هم حاجیه بانویی بی هیچ روسری و توسری در خانه ی خدا

این هم حاجیه بانویی بی هیچ روسری و توسری در خانه ی خدا که بسان «حضرت عقیلِ چشم دریده» از سوراخ آن پرده ی سیاهِ آویخته سرگرم چشم چرانی است؛ هان کیر خر؟ نمی خواهی بَغ بَغویش کنی؟ خدا را خوش نمی آید، نه؟!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۷ تیر ماه ۱۴۰۳



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!