بازپخشش به بهانه ی تازه ترین گزارش «کانون حقوق بشر ایران» (گزارش زیر)
سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!
برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!
ب. الف. بزرگمهر ۲۵ دی ماه ۱۴۰۲ (بنیاد داده ها برگرفته از «تلگرام» به تاریخ ۲۵ دی ماه ۱۴۰۲ با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب)
https://www.behzadbozorgmehr.com/2024/01/blog-post_31.html
***
زندانی سیاسی زینب جلالیان، تشدید فشار با ممانعت از درمان توسط مقامات زندان مرکزی یزد
در خرداد ماه ۱۴۰۳، یک تیم از بازجویان و مقامات وزارت اطلاعات ۲مرتبه با زندانی سیاسی زینب جلالیان در دفتر زندان مرکزی یزد ملاقات کرده و از وی خواستار نوشتن ندامت نامه به منظور رسیدگی به مشکلات پزشکی وی شده‌اند
چهارشنبه ۱۳تیرماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی زینب جلالیان که به دلیل درد شدید در ناحیه پهلوی سمت راست به بهداری زندان منتقل شده بود بدون ویزیت پزشک متخصص به بند بازگردانده شد. وی مدت‌ها است که از درد ناحیه پهلوی راست رنج می‌برد اما مقامات زندان هیچ اقدام جدی برای معالجه و انتقال وی به بیمارستان خارج از زندان و ویزیت پزشک متخصص نکرده‌اند. مقامات زندان با این اقدام سعی در شکنجه وی دارند.
در خرداد ماه ۱۴۰۳، یک تیم از بازجویان و مقامات وزارت اطلاعات ۲مرتبه با وی در دفتر زندان مرکزی یزد ملاقات کرده و از وی خواستار نوشتن ندامت نامه به منظور رسیدگی به مشکلات پزشکی وی شده‌اند. زندانی سیاسی زینب جلالیان ضمن رد این درخواست درمان و آزادی مشروط برای رسیدگی‌های پزشکی را حق مشروع خود دانسته است. وی در آبان ۱۴۰۲ نیز توسط تیم بازجویان وزارت اطلاعات تهدید شد که تا زمانی که ابراز ندامت نکند از همه حقوق اولیه خود از جمله دسترسی به خدمات پزشکی محروم است. وی این اقدام مقامات وزارت اطلاعات را مصداق شکنجه دانست و آنرا قاطعانه رد کرد
زندانی سیاسی، زینب جلالیان کیست؟
زندانی سیاسی، زینب جلالیان در سال ۱۳۶۱، در روستای دیم قشلاقِ ماکو از توابع استان آذربایجان غربی متولد شد. وی در تاریخ ۲۰ اسفند ماه ۱۳۸۶، توسط ماموران امنیتی با ضرب و شتم و به زور اسلحه در جاده کرمانشاه – سنندج بازداشت و سپس به بازداشتگاه ستاد خبری اطلاعات واقع در میدان نفت کرمانشاه منتقل شد و تحت شدیدترین شکنجه‌های روحی و جسمی قرار گرفت. او سپس به زندان سنندج منتقل گردید.
زینب در سال ۱۳۸۸ به اتهام محاربه از طریق همکاری با گروه پژاک به اعدام محکوم شد. دادگاه رسیدگی به اتهامات زینب جلالیان بدون حضور وکیل مدافع برگزار شد و تنها چند دقیقه بیشتر طول نکشید. محکومیت او در سال ۱۳۹۰ به حبس ابد کاهش یافت.
مسئولین زندان کرمانشاه جهت تحت فشار گذاشتن این زندانی جهت انجام مصاحبه تلویزیونی در اسفند ۱۳۸۸ وی را از زندان کرمانشاه به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل کردند که نهایتا با مقاومت این زندانی برای عدم اجرای چنین مصاحبه‌ای مجددا به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه منتقل شد.
زینب جلالیان با شکنجه‌هایی چون بازجویی با دستبند و پا بند، زدن متوالی کابل به کف پا و همچنین تهدید به تجاوز در حین بازجویی روبرو بوده است. در جریان یکی از جلسات بازجویی، در حالی که بازجو وی را تهدید به تجاوز جنسی کرده بود، در مقابل اعتراض او، بازجو با میله آهنی آن چنان محکم بر سر او کوبید که منجر به بیهوشی زینب گردید.
تشدید فشار به منظور اخذ اعترافات اجباری
بارها و بارها تحت فشار قرار گرفت تا جلوی دوربین برود و
اعتراف و مصاحبه کند. ولی تسلیم نشد و به این کار تن نداد.
وی مدتی نیز در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه محبوس بود و در آذرماه ۱۳۹۳، بدون اطلاع قبلی به خانواده و وکیلش، به زندان خوی منتقل شد. زندانی سیاسی زینب جلالیان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت بطور ناگهانی از بطور ناگهانی از زندان خوی به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
زندانی سیاسی زینب جلالیان در تاریخ ۵تیر ۱۳۹۹، در حال اعتصاب غذا از زندان قرچک ورامین به زندان کرمان منتقل شد. وی در حالی در سلول انفرادی در زندان کرمان نگهداری می‌شد که پیش از انتقالش به زندان کرمان در زندان قرچک ورامین به کرونا مبتلا شده بود و حالش بشدت وخیم
زندانی سیاسی زینب جلالیان روز سه شنبه اول مهرماه ۹۹ پس از تحمل سه مال سلول انفرادی درحالیکه وضعیت جسمی اش بشدت وخیم بود از زندان کرمان به به زندان کرمانشاه منتقل شد.
زینب جلالیان روز روز ۲۰ آبان ۱۳۹۹، در یک تماس کوتاه تلفنی با خانواده اش گفت که او را به زندان یزد منتقل کرده اند.
وی پس از چند بار جابجایی از زندانی به زندان دیگر، هم اکنون در زندان یزد محبوس بوده و پس از ۱۵ سال زندان حتی یک روز مرخصی برای رسیدگی‌های پزشکی و درمانی نداشته است.
زینب جلالیان در زمان بازداشت و پس از آن به علت شکنجه‌های شدید فیزیکی، از ناحیه بینایی دچار مشکل شده و از آن پس از اختلال بینایی و بیماری ناخنک چشم رنج می‌برد.
برگرفته از «کانون حقوق بشر ایران» ۱۳ تیر ماه ۱۴۰۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر