«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ تیر ۱۹, سه‌شنبه

به نام امام رضا و به کام اسلام پیشگان تبهکار فرمانروا بر میهن مان! ـ بازپخشش

تصویر پیوست را درج کرده و نوشته است:
مشهد؛ پیرامون «حرم». «آستان قدس» همچنان به حیف و میل اموال «حضرت رضا (ع)» و زیارت کنندگان سرگرم است.

از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

به یاد آماری می افتم که بسان امروز از توانگرترین توانگران هر سال جهان در یکی از روزنامه های عصر تهران درج شده بود و اگر درست به یاد داشته باشم، «آستان قدس رضوی» که دانسته و آگاهانه، بجای آن، نام «امام رضا» را نوشته بودند، در ردیف هفتم یا هشتم آن سیاهه آمده بود که به نوبه ی خود یادآور آن زبانزد پرآوازه است:
«به نام فلانی به کام بهمانی» که جای آن فلانی و این بهمانی را فراخور جُستار می تواند هرچیزی بگیرد. در اینجا:
به نام امام رضا و به کام اسلام پیشگان تبهکار فرمانروا بر میهن مان!

نگاهی به تبلیغ نوشته شده روی تصویر می اندازم و با خود می گویم:
امام رضا نیز چون جنگ گرانبار شده ی صددام و امپریالیست ها که اینک بیش از پیش روشن شده، خودِ اسلام پیشگان میوه چینِ انقلاب نیز در برانگیختن آن دستی نیرومند داشته اند، اگر برای هیچکس برکت به ارمغان نیاورده باشد، برای تبهکاران دزد بیشرم بیگمان نعمتی بزرگ بوده و همچنان هست. اکنون نیز «داعش» را راه انداخته اند تا جنبش دادخواهانه ای را که سراسر منطقه و ایران خود ما را فرا گرفته و می گیرد، بار دیگر به جنگ برادرکشی و ستیزه های «حیدری، نعمتی» بکشانند و چند صباحی دیگر کامروایی کنند؛ و همه ی آن ها با هم دست اندرکارند:
از رژیم پلید و اسلامی ـ مافیایی ترکیه، شیخک ها و خرسک های شکم گنده ی کشورهای عربی شاخاب پارس و پیرامون آن گرفته تا رژیم تبهکار جمهوری اسلام پیشگان امریکایی ـ انگلیسی در کشور خودمان که زیر رهبری امپریالیست ها به رهبری «یانکی» ها برای کژدیسه نمودن و سرکوب چنان جنبشی از دل و جان می کوشند. 

ب. الف. بزرگمهر    ۱۶ مهر ماه ۱۳۹۳

 https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/10/blog-post_46.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!