می دانید چرا هنوز اندر خم یک کوچه ایم؟

بن بست جز با پیروزی «طبقه کارگر» در روندِ دستیابی به نیروی رهبری و فرمانروایی گشوده نخواهد شد

به بهانه ی این پرتور تاریخی

می دانید چرا هنوز اندر خم یک کوچه ایم؟ برای آنکه با بن بستی تاریخی روبروییم. دانش و بینش مان با همه ی گیر و دارهای پدید آمده از سوی شاه و شیخ، بس افزایش یافته و دستِکم به ناهمتاییِ (تضاد) آشتی ناپذیر بهره وری های «طبقه کارگر» با «طبقه سرمایه دار» که همچنان ریش و قیچی را در دست دارد، پی برده ایم. چندین دودمان از کوشندگان مان برای دستیابی به این آگاهیِ سمت و سو یافته، جان کنده و توانسته ایم دژ چندین هزاره «خاورخودکامگی دیرینه پا» را تَرَک داده و دیوارهایی از آن را فروریزانیم؛ ولی همچنان اندر خم یک کوچه ی بن بستیم. این بن بست جز با پیروزی «طبقه کارگر» در روندِ دستیابی به نیروی رهبری و فرمانروایی در همراهی با نزدیک ترین نیروهای کار و زحمت، گشوده نخواهد شد. ما سازندگان و آفرینندگانِ فرهنگِ گیتایی و مینَوی (مادی و معنوی) جهانیم و از نیروی سرشتی بسیاری برخورداریم. این کاریای طبقاتی ـ تاریخی و همچنین ملّی ماست. خود را بباوریم و با بیرون راندن همه ی «رِفُرمیست» ها و «سوسیال دمکرات» ها از رسته ی خود و دوری از چپ نماها و چپ روها که همگی سنگ ما را به سینه زده و خود را نماینده ی راستین مان جا می زنند، سازمان های رستایی ـ سیاسی خود را برای شکستن این بن بست تاریخی برپا و پایدار نموده، چشم اندازی نو و فرازیابنده برای میهن نگونبخت مان فراهم کنیم.    

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ تیر ماه ۱۴۰۳