«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مرداد ۱۱, پنجشنبه

سال خرگوش در برابر سال های سال خرموش ـ بازپخشش

در سالشمار آن ها هر سال نوبت یکی از جانوران است؛ امسال خرگوش است و سال های آینده جانوری دیگر و دیگر تا دوباره نوبت خرگوش شود. در سالشمار ما برای سال های آزگار پی در پی، خرموش تمرگیده و از جایش جُنب نمی خورَد؛ درست بسان پیامبر تازی که خود را واپسین پیامبر خدا خواند و پس از آن، هر پیامبر نوخاسته ای بباد ناسزا و کتک و سنگباران گرفته شد، موش های پروار شده بدرازای سالیان در این ولایت نیز هوده ی دیگر جَک و جانوران را خوردند و سالشمار را از کار انداختند؛ بدین سان از آن پس هر سال، سال خرموش است: خرموش هایی پرخور، دله دزد، هیز و درنده که کار و باری جز خوردن و خوابیدن و ریدن و گاییدن و لابلای همه ی این ها ذکر الله گفتن، دروغ گفتن و دروغ بستن به دیگران و آموزش ساده زیستی و اندک خواهی به عوام النّاس ندارند.

ب. الف. بزرگمهر   دوم بهمن ماه ۱۴۰۱

https://www.behzadbozorgmehr.com/2023/01/blog-post_22.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!