نکته ای که روی آن همچنان باید پافشرد

با روز و روزگار ناگواری که چه در پهنه ی جهانی از سوی «یانکی» ها و دیگر امپریالیست ها با دامن زدن به جنگ فرسایشی میان روسیه و رژیم پوشالی، دست نشانده و ابزار دستِ «زلنسکی» همچنان با سرسختی پی گرفته می شود و چه افزایش آشوب در سرزمین های پیرامون «عزراییل» با کارگردانی رژیم سر تا دُم وابسته ی آن به «یانکی» ها از یکسو و رژیم پوشالی سزاوار سرنگونی دزدان اسلام پیشه ی فرمانروا بر ایران از دیگر سو دنبال می شود، یادآوری نکته ای که پیش تر نیز در باره های گوناگونی به آن اشاره نموده ام را بایسته و شایان درنگِ بیش تر می دانم:
با همه ی آنچه درباره ی چرایی سر به نیست شدن آن «مجاهد اکبر»* بدست «عزراییل» در تهران و بالا گرفتنِ جنگِ هم اکنون همچنان زبانی و کُرکُری خواندن های جَک و جانوران دست اندر کار دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی بر زبانِ بسیاری از برآوردکنندگانِ بیش تر بیمایه آمده، برجسته ترین شَوَندِ آن تبهکاری از دید من بسیار بیجا با پیش زمینه های نه چندان کمِ انگولک های اسلام پیشگان به یاری مزدوران و نانخورهای شان در پلستین و لبنان و عراق و جاهای دیگر، نیاز هر دو رژیم فرومایه و درمانده در گشودن گره دشواری های بزرگ اختسادی ـ هازمانی در هر دو کشور به جنگ یا باریک تر: افزایش تنش ها برای آفرینش فراخنای جنگی** و ترساندن و به واپس نشاندن توده های مردم ناخشنود و بجان آمده ی ایران و «عزراییل» است؛ بن بستی که از توان فرارویی به جنگی راستین برخوردار بوده و نیروهای پیشرو در هر دو کشور باید برای جلوگیری از آن، افزون بر رسوا نمودن چنین سیاست تبهکارانه ای که امپریالیست ها بسرکردگی «یانکی» ها چشم امید به آن دارند، بجان بکوشند و دست پلیدشان را رو کنند.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۰ امرداد ماه ۱۴۰۳

پی نوشت:

* کارچاق کنی به نام «اسماییل هنیه»؛ بنگرید به یادداشتِ «مشنگ های خوار ننگ ایران و ایرانی، هر بار سیلی جانانه ای نوش جان می کنند ـ بازپخشش» ب. الف. بزرگمهر   ۱۵ امرداد ماه ۱۴۰۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2024/08/blog-post_88.html

** واژه ی زیبای «فراخنا» به آرشِ های «سپهر» و «پهنه» را در اینجا چون پیشوندِ واژه ی «جنگ» بکار گرفته ام تا آمیخته واژه ی «فراخنای جنگی» (فضای جنگی) با آرش و مانشی راست نما (مجازی) بسازم.  ب. الف. بزرگمهر   ۲۰ امرداد ماه ۱۴۰۳