«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مرداد ۱۲, جمعه

رژیم پوشالی سرگشته کون سولاخ تر از آن است که برخی هنوز آن را نیرومند می پندارند

بگمان من این درست ترین سناریوست* و نشان می دهد که رژیم پوشالیِ سرگشته کون سولاخ تر از آن است که برخی نادان هنوز آن را نیرومند می پندارند؛ بسیاری از این نادان ها سرکوب توده های مردم ایران یا بمباران خاک کردستان که دزدان اسلام پیشه ی خاک بر سر پس از هر بار گوشمالی یا کتک جانانه نوش جان کردن دیواری از آن کوتاه تر نمی یابند را نشانه ای از نیرومندی این رژیم درمانده ی پوشالی می دانند که از سال ها پیش تاکنون برای سر پا ماندن، چون موشی نالان و گریزان از این ستون به آن ستون جهیده و می جهد تا شاید گشایشی (فَرَج بزبان کژدم گزیده شان!) از آسمان، ستونی دیگر سر راه شان سبز کند؛ و اللهِ مرده شور برده در واپسین بار دست شان را گرفت و بجای یک ستون، دو ستون روسی و چینی از فرج مبارک و میمونش برای شان زایید تا هر از گاهی که خسته می شوند، روی آن ها لِی لِی کنند و از پا نیفتند!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ امرداد ماه ۱۴۰۳

* «نیویورک تایمز» با گواه گرفتن هفت خاستگاه از آن میان، دو ایرانی و یک بلندپایه ی آمریکایی [بخوان: «یانکی»!] می‌گوید اسماعیل هنیه، مهتر «دفتر سیاسی گروه حماس» با ترکش بمبی که پنهانی به زیستگاهش در تهران برده شده بود، کشته شد. این روزنامه روز پنجشنبه ۱۱ امرداد به آگاهی رساند که این بمب «کم و بیش دو ماه پیش» در مهمان‌سرای «سپاه پاسداران» جاسازی شده بود و بامداد چهارشنبه از راه دور کنش یافت.

گزیده ای برگرفته از گزارشی در تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» ۱۱ امرداد ماه ۱۴۰۳ (با ویرایش، پارسی و اندک بازنویسی درخور از اینجانب؛ افزوده ی درون [ ] نیز از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!