«تنها نياز است كه باعث مي شود انسانها با هم ارتباط برقرار كنند ... نياز به عاطفه ... نياز به پول ... نياز به سكس ... نياز به عبادت و ...
اگر احساس نياز نبود، انسانها بسان هندوانه ای دربسته از درون مي گنديدند.»
از «گوگل پلاس»
می نویسم:
به همین دلیل باید کوشید تا نیازها را هرچه ممکن است آدموار کرد و این شدنی نیست تا آن هنگام که پول و سرمایه بر جان و زندگی آدمیان فرمانروا و تعیین کننده مناسبات اجتماعی و فردی آنهاست و پیوسته این مناسبات را از خود بیگانه (alienation) می کند. برای رسیدن به چنان مناسبات آدموار، تنها گامی دیگر مانده که همه ی آدمیان روی کره زمین باید آن را آگاهانه بردارند و جامعه ای سوسیالیستی (می توان آن را جامعه ی امام زمانی یا عدل علی یا هر چیز دیگری نیز نامید!) که در آن بهره کشی آدم از آدم از میان می رود را بیافرینند. دانسته و آگاهانه می نویسم: بیافرینند! زیرا چنین جامعه ای، بسان سامانه های برده داری، خاوندی (ارباب و رعیتی) و سرمایه داری، به شکلی خودکار از دل جامعه ای طبقاتی فرانمی روید. دشواری بزرگِ زایش چنین سامانه ای که در آن آدمی گرگِ آدمی نباشد در همینجاست.
برای آن باید کوشید و رزمید.
ب. الف. بزرگمهر ۱۵ امرداد ماه ۱۳۹۲
https://www.behzadbozorgmehr.com/2013/08/blog-post_6733.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر