«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مرداد ۱۸, پنجشنبه

اگر میهن خویش را ارژ می نهید و به سرنوشت آن می اندیشید ...

ایرانیان ارژمند! ایران، میهن ما کشوری باستانی با بیش ترین نشانه گذاری های تاریخی و فرهنگی در جهان است؛ رژیم سزاوار سرنگونی دزدان اسلام پیشه، لکه ی ننگی بزرگ نشسته بر دامن این تاریخ و فرهنگ، یادآور تبارهای خونریز و ویرانگر تازیان چادرنشین عربستان ۱۵۰۰ سال پیش و مغول های دیرتر تاخته بر ایران زمین با نشانه هایی آشکار از دوره ی هرج و مرج ایلخانان است که کم ترین بویی از فرهنگ نبرده و برای سرِ پا ماندن به هر گونه تبهکاری دست یازیده و می یازد. اگر میهن خویش را ارژ می نهید و به سرنوشت آن می اندیشید، در هر جایی از ایران و جهان که هستید در برابر بیداد دامنگیری که چنین رژیمی ددمنش و آدمکش برای توده های مردم میهن مان فراهم نموده و آنچه در زیر آمده،* مشتی نمونه ی خروار بیش نیست، بایستید و با هر توانی که دارید به رویارویی با آن برخیزید. نباید گذاشت چنین رژیمی سرنوشت ناگزیر خود را با سرنوشت میهن مان گره زده به کام مرگ بکشاند. باید با همه ی نیرو و توان، خیابان های شهرها و روستاها را انباشت و آنجا که در توان هست به رویارویی با گماشتگان و سرکوبگرانِ گرز بدست برخاست؛ برای آن ها که به هر شَوَندی چنین کارهایی از دست شان برنمی آید، کم ترین کار پرخاش به رژیم ددمنش و پشتیبانی از همه ی کسانی است که پای در میدان دارند.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!

ننگ و نفرت بر همه ی رژیم هایی که به هر شوند سودجویانه و کوته بینانه از چنین رژیمی آدمکش پشتیبانی می کنند!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ امرداد ماه ۱۴۰۳

* در حمله روز سه‌شنبه ماموران به بند زنان اوین، چند نفر از زندانیان آسیب دیده‌اند و تعدادی از آنان به بهداری برده شدند.

یکی از نزدیکان زندانیان که خواست نامش فاش نشود گفته است که هنگام حمله به بند زنان، ماموران گارد به صف شده بودند و «می‌گفتند همه را بزنید.»

به گفته این منبع پس از مشکلات دیروز، امروز، چهارشنبه ۱۷ مرداد‌‌، حال این زندانیان در مجموع مساعد است.

به گفته این منبع نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح، در پی یورش ماموران دچار حمله قلبی شده است و در پی خشونت آنها کبودی‌هایی روی بدن او بر جای مانده است.

پریوش مسلمی، فعال مدنی هم دچار کبودی شده و مچ دست و پلک او هم زخمی شده است. دست سارینا جهانی و محبوبه رضایی هم آسیب دیده و ماموران به شکم و زیر شکم خانم رضایی لگد زده‌اند.

بواسطه شرایط متشنج، مهناز طراح، سروناز احمدی، رعنا شاهین پور (کورکور) و نسرین جوادی دچار حمله عصبی شدند و از میان آنها خانم‌ها جوادی و شاهین‌پور نیازمند مراقبت‌های بیشتر بودند.

گفته شده که با وجود وضع نامناسب زندانیان، ماموران در را برای انتقال زندانیان به بهداری باز نمی‌کردند.

به دنبال حمله ماموران به بند زنان دسترسی معمول برخی از زندانیان به تلفن قطع شده است.

حمله ماموران به بند زنان به دنبال اعتراض آنان به اعدام رضا رسایی، یکی از بازداشت‌شدگان جنبش «زن، زندگی، آزادی» انجام شد.

شماری از زندانیان سیاسی در بند زنان اوین کارزاری با عنوان «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به راه انداخته‌اند.

برگرفته از «تلگرام»   ۱۸ امرداد ماه ۱۴۰۳ (بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!