«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ شهریور ۸, پنجشنبه

ما هر چه می خواهیم به ریز و شپش کارها نپردازیم، باز هم ما را درگیر می کنند

ما هر چه می خواهیم به ریز و شپش کارها نپردازیم، باز هم ما را درگیر می کنند؛ آنهم درست هنگامی که من باب مثال، سرگرم تراشیدن پله ای تازه از «فرازهای انقلاب جهانگیر اسلامی» شده ایم. به ما چه مربوط که کون فلانی کژ است یا فلان بانوی دور از اسلام بجای ابروی پاچه بزی یا قیطانی، ابروی مُدل غربی دارد۱ و قس علیهذا. ما پس از سال ها از این چاله به چاله ای دیگر افتادن، دیگر دست مان آمده که در ریزه کاری ها چندان باریک نشویم و موشکافی نکنیم؛ زیرا می دانیم کاری بیهوده چون هم زدن اَن از آب در آمده و با بلند شدن بوی گندش، آبروی نظام را بیش تر خواهد برد. حال، یک آقایی که باری سنگین تر از هیکلش بر دوش گرفته، چیزی از ما پرسیده و ما هم ناچار به پاسخ شده و برخی ها که نمی شناختیم را گفته ایم نمی شناسیم. اینکه وی برداشتی نابجا از سخنان ما کرده و برای نشان دادن اخلاص و بندگی خود نسبت به این حقیر، روی نام همه ی آن ها که نمی شناختیم را خط کشیده یا برعکس، همه شان را لابلای کسانی که ما سپارش کرده بودیم، جا زده و بخورد مجلس داده۲ به ما چه مربوط است؟ خودش باید پاسخگو باشد. ما پس از سال ها گزیده شدن از هر سوراخی، یک چیز ارزشمند دیگر را نیز دریافته ایم:
گند و گه ترین ها و نامردترین ها که از پشت به آدم خنجر خواهند زد، جانماز آب کش ها و مسلمان تر از خودمان که یکشبه آیت الله از آب درآمدیم و هنوز هم اندر خم یک کوچه ایم از میان همین دور قابچین ها که مانند پروانه که نه، چون مگس دور سرت می چرخند و وزوزکنان قربان صدقه ات می روند، بیرون می آیند. این ها از آن دشمن که هر روز خیابان های شهرها و روستاها را بالا پایین می روند و فریادهای گوشخراش شان دل مان را می لرزاند، بدتر و خطرناک ترند.

ب. الف. بزرگمهر   هشتم شهریور ماه ۱۴۰۳

پی نوشت:

۱ ـ «چرا کارها را بیخود پیچیده می کنیم؟!»  ب. الف. بزرگمهر    ۱۲ اردی بهشت ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/05/blog-post_80.html 

۲ ـ  «رهبر انقلاب در بیان چگونگی مشورت رئیس جمهور با ایشان درباره کابینه گفتند: بنده تعدادی را که می‌شناختم و یا در مورد صلاحیت آنها از منابع مورد وثوق مطمئن شده بودم، تأیید و بر برخی اسامی تأکید کردم؛ اما درباره ی تعداد بیشتری که نمی‌شناختم، گفتم نظری ندارم که ایشان توانست مجلس را قانع کند و برای همه رای اعتماد بگیرد.»

برگرفته از «تارنگاشت کیر خر نظام خرموش پرور»   ششم شهریور ماه ۱۴۰۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!