«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ شهریور ۲, جمعه

نشانه ای از بدبختی و واماندگی دَم و دستگاه دیوانسالاری روسیه و رسانه های پیش پا افتاده ی آن

گفتگو با چنین نادانِ ابزار دستِ رژیمی سزاوار سرنگونی، پیش و بیش از هر چیز دیگر نشانه ای از بدبختی و واماندگی دَم و دستگاه دیوانسالاری روسیه و رسانه های پیش پا افتاده ی آن بجز شماری کم تر از انگشتان یکدست از نویسندگان آن هاست.

او یکی از وامانده ترین «پنگوئن» های رژیم دزدسالارِ خرموش های اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان است. وی را حتا نموداری از زنان ایرانی با باورهای دینی و آیین های اسلام نمی توان بشمار آورد؛ و چنانچه باورهای خشک مغزانه اش و دیگر زنانی انگشت شمار چون وی در خیمه و خرگاه رژیم کنونی فرمانروا بر ایران را با باورهای میانگین زنان دوران باستان میهن مان بسنجیم از آن ها نیز فرسنگ ها وامانده ترند و بهترین جا برای شان موزه ی آثار عتیقه ی اسلامی است.

برای ارزیابی بگفته ای این نادان: « دستاوردهای استثنایی» دژخیمی که بسیاری از زندانیان سیاسی و نوجوانان و جوانان ناآگاه زندانی در سال ۱۳۶۷ خورشیدی به فرمان وی و سایر همپالکی هایش در بیدادگاهی سرِ پایی، نامور به «گروه مرگ» به دار آویخته شدند، بهتر است به پسرفت های اختسادی ـ هازمانیِ بی پیشینه ی دوره مهتری جمهوری وی در رژیم سزاوار سرنگونی فرمانروا بر ایران بنگرید تا شیرفهم شوید. گرچه، نیک می دانم سنجه و تراز دَم و دستگاه دیوانسالاری روسیه و رسانه های پیش پا افتاده ی آن در داوری، این ها نیست که ساخت گذرگاه های ترابری و آسان نمودن داد و ستد بازرگانان و سوداگران روسی با همپالکی های یکی از دیگری دزدتر این رژیم تبهکار و شتاب گرفتن خورد و بردهای نان و آبدار با آن هاست؛ رویکردی نه بسود توده های مردم روسیه و نه بویژه بسود توده های مردم ایران که جلوی دیدگان شان همه ی کالاها از بازارهای درونی پر می کشند تا در جاهای دیگر به بهایی گزاف تر بفروش برسند. اگر همچنان باور نمی کنید از «ولادیمیرهویجوویچ» تان بپرسید تا یواشکی شما را بیش تر شیرفهم کند. خرده حسابی هم با این خرمردِ رندِ آبزیرکاه دارم که خدمتش خواهم رسید؛ دیر یا زود دارد؛ ولی سوخت و سوز ندارد.

ب. الف. بزرگمهر   دوم شهریور ماه ۱۴۰۳

***

بیوه رئیس جمهور ایران به «آرتی» گفت: اعتماد میراث رئیسی خواهد بود

بانوی اول سابق ایران اولین مصاحبه خود را پس از مرگ ابراهیم رئیسی در سانحه سقوط هلیکوپتر انجام داده است.

بیوه رئیس جمهور ایران به «آرتی» گفت: اعتماد میراث رئیسی خواهد بود

جمیله علم الهدی، بیوه وی در مصاحبه ای اختصاصی با شبکه «آرتی» گفت: ابراهیم رئیسی رئیس جمهور فقید ایران با صداقت و همدلی توانست به دستاوردهای استثنایی دست یابد.
...
علم الهدی روز چهارشنبه در اولین و تنها مصاحبه خود پس از مرگ رئیسی با «آرتی» صحبت کرد. او گفت که بسیاری از درخواست‌های رسانه‌های غربی را رد کرده است؛ زیرا آنها با تعبیر نادرست فضیلت‌های مردم آن به عنوان رذیله، تصویری وحشتناک و ترسناک از ایران ایجاد کرده‌اند.

وی درباره رئیسی گفت: «من فکر می‌کنم جایگاهی که ایران در منطقه و به‌ویژه در بین کشورهای مختلف جهان کسب کرد، یکی از میراث‌های اوست.»

علم الهدی با اشاره به اینکه ایران حتی در دوران سلطنت که با انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ سرنگون شد، این شهرت را نداشت، گفت: «او توانست در کمترین زمان ممکن اعتماد همسایگان را جلب کند و می‌توان گفت که بی‌سابقه بود». هرگز آن را نداشت. ما هرگز مورد اعتماد نبودیم به نظر من این سیاست های انگلیس بود که باعث شد کشورهای منطقه ما با یکدیگر بجنگند. اما او توانست اعتماد همسایگان [ما] را جلب کند.»

برگردان گزیده ای از یک گزارش، برگرفته از «آرتی» به تاریخ یکم شهریور ماه ۱۴۰۳ به یاری «گوگل» (بختی برای ویرایش و پارسی نویسی آن نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!