انگشتی به نشانه ی پیروزی یا شاید امید به پیروزی به هوا بلند کرده است؛ و من از خود می پرسم:
کدام پیروزی یا امید به آن؟ کشته شدن روزانه ده ها و گاه سدها سربازانی جوان و جوان تر که بزور به پیشانی های جنگ یا همانا کشتارگاه ها فرستاده می شوند؟! با کدام آماج؟ بازیابیِ سرزمین های از دست رفته ای که بخش بسیار بزرگی از باشندگان شان روس تبارند؟! آیا تاکنون دستاوردی جز کُشت و کشتار و بمباران شهروندانی بیگناه، چنانچه آن را دستاورد بتوان نامید، در کار بوده که به آن دل ببندی؟ با کدام پشتوانه؟ جهانخواران ددمنش «یانکی» و انگلیسی، روبهکان و شغال های اروپای باختری دنباله روی شان و باندهای نازی دوباره جان گرفته و بجان مردم افتاده؟! و خود تو کجای این ماجرای تلخ و ناگواری؟ تُفاله ای هنوز بر زمین نغلتیده از دهان «یانکی» ها و پسمانده ای از تلخکی نادان و تن به مزدوری داده؟!
ب. الف. بزرگمهر ۲۲ امرداد ماه ۱۴۰۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر