آقای وزیر در اخبار خواندم که مهمترین وظیفه خود را تقویت و اجرای نماز عنوان کرده‌اید.
شاید شما وزیر کشور دیگری هستید و آنجا مدارس مشکلاتشان حل شده و تنها نگرانی وزیرشان متدین کردن دانش آموزان است؛ وگرنه، در ایران سوای از خیلی مشکلات کلان در مدارس، یک مشکل جدی جدیداً کشف شده است و آن ناتوانی دانش آموزان کلاس هفتم از خواندن و نوشتن ساده است.
آقای کاظمی! وقتی فردی نمی‌تواند فارسی، زبان مادری خود را بخواند و بنویسد، انتظار که ندارید بتواند زبان عربی (زبان قرآن)را بخواند و نماز صحیح به جای آورد؟
آقای وزیر گمان می‌کنم فراموش کرده‌اید که قرار است دانش‌آموز اول آموزش ببیند و بعد در کنار آن پرورش یابد. مقدمه ی آموزش، تواناییِ خواندن و نوشتن است و این مهمترین کارکرد مدرسه محسوب می‌شود؛ وگرنه، نمازخواندن را مادر بزرگ من هم بلد است یاد بدهد.
مدارس ایران اکنون جای هرکاری شده است؛ الی درس و مشق. نگران نیستید که بعد از ۶ سال دوره ابتدایی و اجرای طرح‌های رنگارنگ، ۲۵درصد از خروجی‌های آن در حد کلاس اول ابتدایی هم سواد ندارند؟
آیا نمی پرسید اصلا چرا این تعداد از ابتدایی فارغ‌التحصیل شده اند؟
کدام قانون و بخشنامه‌ای اجازه ارتقاء پایه این دانش‌آموزان را داده است؟
نمی‌پرسید نظارت و ارزیابی عملکرد ادارات آموزش و پرورش تا به حال مشغول چه کاری بوده اند؟
نمی پرسید مدیران مدارس چگونه متوجه این نقصان در این چند سال نشده‌اند و یا اگر شده‌اند، چرا چاره اندیشی نکرده‌اند؟ مدیران ادارات و نواحی چطور ؟
آقای وزیر شاید آنها هم مثل شما فقط مشغول حفاظت از حواشی بودند و نمی‌دیدند که دنیای دهه نودی‌ها قبل از آخرتشان چگونه ویران می‌شود.
آقای کاظمی لطفاً بفرمایید برای این مشکل چه برنامه‌ای دارید و چگونه می‌خواهید مدارس را از این بحران نجات دهید؟
صفیه بسیم، روزنامه ی همدلی، ۱۸ شهریور ۱۴۰۳
برگرفته از «تلگرام» («روزنامه ی فرهنگیان البرز») ۱۹ شهریور ماه ۱۴۰۳
برنام را از بوم برگزیده ام. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر