«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ شهریور ۱۴, چهارشنبه

مردم به بهشت بروند که چکار کنند؟! ـ بازپخشش

بهشت و دوزخ، همانگونه که جلوی دیدگان همه ی ماست، روی همین زمین خودمان ساخته شده و می شود که شوربختانه، هم اکنون در بیش تر جاهای آن دوزخی بیش نیست؛ دوزخی که سرمایه داری امپریالیستی و مزدورانش از آن میان، رژیم دزدان اسلام پیشه در کشور خودمان و جاهای دیگری از جهان آن را ساخته اند. به نمایش دمکراسی حال بهم زن آن آخوند پفیوز امنیتی در اینجا کاری ندارم که همان آن که روزانه شماری از جوانان کشور را بدار می آویزد از این نمایش ها نیز می دهد؛ ولی تو که نماینده ی آن چلغوز در سپاه پاسداران سرمایه هستی، بگو ببینم، مردم به بهشت بروند که چکار کنند؟! روز و شب نماز بخوانند و خدای عزّ و جلّ را برای نعمت هایی که بدیشان ارزانی داشته، سپاس بگویند؟! آیا در آنجا کسی پیدا می شود تا از آن ها کلیه بخرد؟! مردک نیرنگباز! همراه آن یکی و نیز بسیاری دیگر از آلودگان دم و دستگاه پلید ولایت، زندگی مردم ایران را به دوزخی دگردیسیده اید و چون راه گشایشی نمی بینید، زمینه ی رهسپاری شان به آن جهان را فراهم می کنید؟! پفیوزی و گستاخی و چشم سپیدی هم اندازه ای دارد! بفرما! اگر خودت پیشگام رفتن به چنان بهشتی شدی، من یکی که به این ناکجاآبادهای ساخته و پرداخته شده برای خر کردن توده ی مردم باورمند نیستم، در پی تو خواهم آمد؛ یالا بیفت جلو! وگرنه، دهان گشادت را ببند و خفقان بگیر!

ب. الف. بزرگمهر   هشتم شهریور ماه ۱۳۹۶   

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/08/blog-post_79.html

«آقایان* می‌گویند، مردم را نباید به زور به بهشت برد؛ اما باید در پاسخ به این افراد گفت که باید زمینه رفتن مردم را به بهشت مهیا کنیم.» نماینده ی "رهبر" در «سپاه پاسداران سرمایه»، هشتم شهریور ماه ۱۳۹۶

* در واکنش به گفته های آخوند پفیوز امنیتی: حسن فریدون روحانی شده که از آن میان گفته بود:
«معتقدیم که انتخاب بهشت و جهنم در اختیار خود مردم است.»، هفتم شهریور ماه ۱۳۹۶

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!