واکنش «نادان یابو» به پیام دلداری و شادباش «کیر خر نظامِ خرموش پرور»:
هم من و کابینه ام بویژه «بُز لال اسموتریچ» و یکی دو بُز دیگر که به هیچ رو زیر بار آتش بس با تروریست های «حزب الله لبنان» نرفته و با ترساندن سایرین به کناره گیری خود، نزدیک بود کابینه را از هم بپاشانند و نیز همگی گماشتگان و خبرچینان «سازمان موساد» که هم در «جهانِ بالا» و هم در «جهانِ پایین» گوش خوابانده و چنانچه خود خدا، الله یا یَهُوَه، ناخواسته تیزی درکنند به آگاهی ما می رسانند از شهادت آن «مجاهد اکبر»: حسن نصرالله رضوان‌الله‌علیه خرسندیم.
حضرتعالی به همگی هموندان خانواده، یکایک همدستان آن رضوان‌الله‌علیه
در «حزب الله» و «اُمت اسلامی»، شهادت وی را شادباش (تبریک) گفته، ولی ما همگی که نخشی
برجسته در به فرمایش خودتان: «پرواز ملکوتی» وی به «جهانِ بالا» داشته ایم را از
قلم مبارک و میمون خویش انداخته و شادباش که بجای خود، جتا یادی از کوشش های ارزشمندمان
در این راه نکرده اید. ما البته چشم انجام چنین کاری را از شما نداشته و نداریم؛
ولی برای آگاهی تان، آنگونه که گماشتگان و خبرچینان مان از آن بالا گزارش داده اند،
پرواز ملکوتی هنوز به سرانجام نرسیده و دربان های آن باغ بزرگ آسمانی، وی را به
بهشت راه نداده و آن رضوان‌الله‌علیه در برزخ سرگردان و چشم براه گشایشی از سوی
الله است؛ شَوَند آن هم که هنوز بگونه ای باریک روشن نشده، گویا ترس حوریان از دچار
شدن به سرنوشتی همانند آن «مجاهد اکبر» بوده است. به هر رو، ما نه آماج یورش به
بهشت برین را در سر داشته و داریم و نه می خواهیم حضرتعالی که می گویند دست به دامن
«امام زمان» شده اید را با بمب و موشک مهمان کنیم. ما می دانیم کجا هستید و هرگاه
که بخواهیم دُم درازتان را در هر جا که پناه گرفته باشید، گرفته و بیرون تان
خواهیم کشید. شما تاکنون به همه پند و اندرز داده اید که چه کاری شایست یا ناشایست
است؛ من برای حضرتعالی پند و اندرزی ندارم؛ تنها یکی از زبانزدهای زیبا و پرآرش ایران
را یادآور می شوم که درباره ی آن بیندیشید:
چاه کن ته چاه است!
ب. الف. بزرگمهر هشتم مهر ماه ۱۴۰۳
***
بسم اللّه الرحمن الرحیم
انا للّه و انا الیه راجعون
ملت عزیز ایران
امت بزرگ اسلامی
مجاهد کبیر، پرچمدار مقاومت در منطقه، عالم بافضیلت دینی، و رهبر مدبر سیاسی، جناب سید حسن نصرالله رضوان‌الله‌علیه، در حوادث دیشب لبنان به فیض شهادت نائل آمد و به ملکوت پرواز کرد. سید عزیز مقاومت پاداش دهها سال جهاد فی سبیل الله و دشواریهای آن را در خلال یک پیکار مقدس دریافت کرد. در حالی شهید شد که سرگرم طرّاحی برای دفاع از مردم بی‌پناه ضاحیه‌ی بیروت و خانه‌های ویران‌شده و عزیزان پرپرشده‌ی آنان بود، همچنانکه دهها سال برای دفاع از مردم ستمدیده‌‌ی فلسطین و شهر و روستای غصب‌شده و خانه‌های تخریب‌شده و عزیزان قتل‌عام‌شده‌‌ی آنان طرّاحی و تدبیر و جهاد کرده بود. فیض شهادت پس از اینهمه مجاهدت حق مسلّم او بود.
دنیای اسلام، شخصیتی باعظمت را؛ و جبهه‌ی مقاومت پرچمداری برجسته را، و حزب الله لبنان رهبری کم‌نظیر را از دست داد، ولی برکات تدبیر و جهاد چند ده ساله‌ی او هرگز از دست نخواهد رفت. اساسی که او در لبنان پایه‌گذاری کرد و به دیگر مراکز مقاومت، جهت بخشید، با فقدان او نه تنها از میان نخواهد رفت، که به برکت خون او و دیگر شهیدان این حادثه استحکام بیشتر خواهد یافت. ضربات جبهه‌ی مقاومت بر پیکر فرسوده و رو به زوال رژیم صهیونی، بحول و قوه‌ی الهی کوبنده‌تر خواهد شد. ذات پلید رژیم صهیونی در این حادثه، به پیروزی دست نیافته است.
سیّد مقاومت، یک شخص نبود، یک راه و یک مکتب بود، و این راه همچنان ادامه خواهد یافت. خون شهید سید عباس موسوی بر زمین نماند، خون شهید سید حسن هم بر زمین نخواهد ماند.
اینجانب به پدر بزرگوار و همسر گرامیِ سید عزیز که پیش از او فرزندش سید هادی را نیز در راه خدا داده، و به فرزندان گرامیش و به خانواده‌های شهیدان این حادثه و به یکایک افراد حزب الله و به مردم عزیز و مقامات عالیه‌ی لبنان، و به سراسر جبهه‌ی مقاومت، و به مجموع امت اسلامی، شهادت نصرالله بزرگ و یاران شهیدش را تبریک و تسلیت عرض میکنم و در ایران اسلامی پنج روز عزای عمومی اعلام مینمایم. خداوند آنان را با اولیائش محشور فرماید.
والسلام علی عبادالله الصالحین
سید علی خامنه‌ای
۷ مهر ۱۴۰۳
برگرفته از «پایگاه آگاهی رسانی دفتر مقام مُعَظّم رهبری، حضرت کیر خر نظامِ»
برجسته نمایی های بوم، همه جا از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر