«ترک عادت موجب مرض است»؛ لاکن آن قضیه آتش سوزی سینما ـ نامش چه بود، مش قاسم؟۱ ـ که پیش آمد، «توبه ی حق النّاس»۲ نموده، استغفار کردبم؛ مع الاسف بدلیل خطر دستگیری، حلالیت طلبیدن را به آینده وانهادیم؛ البته شدنی هم نبود؛ همه در آتش سوخته و جزغاله شده بودند. فقر مالی هم در کار بود. این بود که از خیر آن گذشتیم. سال ها پس از آن قضیه هم یک بار از دهان مان در رفت و «آتش به اختیار» در دهان برادران عرزشی نهادیم که بسیار خوشایندشان بود؛ ولی در دل چندین و چند بار خودمان و این زبان صاحب مرده را لعنت کردیم. انشاء الله مشمول رحمت قادر مُتَّعال شده باشیم. غرض از این عرایض برای شما که هنوز جوانی این بود که آتش بازی می تواند ردای خودمان را هم بگیرد و تا بخود بجنبی همه چیز را بگیراند؛ حضرت عزراییل هم که می دانی همه جا حیّ و حاضر است. مؤید باشی، انشاء الله.
پند و اندرزهایی پدرانه از زبان «کیر خر نظامِ خرموش پرور»: ب. الف. بزرگمهر هفتم مهر ماه ۱۴۰۳
پی نوشت:
۱ ـ مش قاسم، آن هنگام یا زاده نشده یا اگر شده بود، روی چهار دست و پا راه می رفت.
۲ ـ گناه مربوط به حق الناس
... اگر حق الناس باشد، افزون بر پشیمانی، حسرت و اندوه و
تصمیم بر ترک آن، اگر مالی را تلف کرده باید جبران کند، حتی اگر مال ندارد باید از
صاحب آن حلالیت بطلبد و اگر آبرویی را برده باشد، باید استغفار کند؛ هم برای خود و
هم برای کسی که آبرویش را ریخته، آن هم اگر ممکن شد پس از کسب رضایتش و اگر نشد با
تضرع و زاری و انابه به درگاه خدا و پرداخت صدقات و انفاقات به نحوی جبران نماید؛
چنان که از کلام پیامبر(ص) پیداست همه این مراحل، زیر مجموعه کلام نبوی است. چنان
که توبه نصوح از حقیقی‌ترین اقسام توبه است. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم تصریح
فرمود: «توبه نصوح، پشیمانی از گناهی است که مرتکب شده و آمرزش خواستن از خدا و این
که دیگر بدان بازنگردد»
برگرفته از «دانشنامه ی حوضوی ویکی فقه»
زیرنویس پرتور:
پیشکش قرآن به حسن نصرالله از سوی سیّد سلطانعلی گدای حقیر
ـ سال ۱۳۷۹ (پرتور برگرفته از
تارنگاشت پارسی زبانی مزدور «یانکی» ها)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر