«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مهر ۱۲, پنجشنبه

برای ما باورکردنی نیست چرا این همه کاسه کوزه را بر سر یکدیگر می کوبند؟!

نماینده ی چین در «سازمان [نامور] به ملت های یگانه» ملل در جریان نشست «شورای امنیت» [همین سازمان] دیروز گفت که این سازمان برای ایستاندن چرخه ی زد و خورد در درگیری «عزراییل» و لبنان باید خواسته‌های روشن و رُک و پوست کنده در میان نهد.*

دنباله ی سخنان نماینده ی چینی:
برای ما باورکردنی نیست که همه ی کسانی که درگیر شده اند، چرا این همه کاسه کوزه و بشقاب و آفتابه و هر چه دَم دست شان است را بر سر یکدیگر می کوبند؟! سرهای شان بجای خود! از آن بدتر سوزاندن این همه سرمایه برای هیچ و پوچ است. آیا بهتر نیست بجای آن با یکدیگر داد و ستد کنند و دست همه ی آتش افروزان را از آن یابوی عزراییلی گرفته که جز لگد زدن و جفتک انداختن کار دیگری نیاموخته تا یابویِ چموش جفنگ گویِ همتای خود در ایران و کارگردانِ هر دو تای شان در آن سوی اَبَردریای اتلس را کوتاه نموده، از یکدیگر دلجویی نمایند و روی یکدیگر را ببوسند؟

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ مهر ماه ۱۴۰۳

* برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»  ۱۲ مهر ماه ۱۴۰۳ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!