یادداشتی برجای مانده از اندکی بیش از یکسال پیش
ـ بگوش ما هم رسیده است.* این که بد نیست؛ پیامبر عظیم الشان اسلام هم بیسواد مطلق بود و خواندن و نوشتن نمی دانست. با این همه شامل لطف باریتعالی قرار گرفت و به یاری جبرئیل آنچه که باید می خواند را خواند: «ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ ...» و به مقام شامخ پیامبری برگزیده شده تا آنجا رسید که سوار بر الاغ بالدار مُقَدَّس به دیدار حضرت رَبّ شتافت و با وی بگفته ی مادری زیرک در پاسخ به غُر و لُند دخترش که «شوربا هم شد شام؟» آش شوربایی که برای ایشان بار گذاشته بود را نوشِ جان نمودند.**
اینکه شمار بیسوادان بجای اینکه کم تر شود سال بسال افزوده می شود، نشاندهنده ی این است که همه ی آن ها نیز شامل لطف خداوند باریتعالی قرار گرفته اند. لاکن پیامبر یک تن بود و این ها نزدیک به نه میلیون تن هستند. خدا نه می تواند برای هر کدام شان مرکبی هوایی فراهم کند و نه آش شوربایی در کار خواهد بود؛ ولی اینکه مورد لطف قرار گرفته اند، قطعی است. همین اندازه که قادر مُتَعّال خواهان زیر و رو شدن جهان نیست و در هیچ جایی از کتاب آسمانی مان، سخنی از انقلاب به میان نیامده، نعمتی الهی است که جای سپاس فراوان دارد.
ب. الف. بزرگمهر ۱۴ مهر ماه ۱۴۰۳
* نزدیک ۹ میلیون بیسواد مطلق داریم
بنا بر اعلام وزیر سابق آموزش و پرورش، طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ تعداد ۸ میلیون و ۷۹۵ هزار بیسواد مطلق در کشور وجود دارد.
برگرفته از «تلگرام» چهارم شهریور ماه ۱۴۰۲ (دانسته از ویرایش آن خودداری ورزیدم. ب. الف. بزرگمهر)
** بیگمان روی همان تخت عَرَش؛ وگرنه، آن حضرت بی آن الاغِ مُقَدَّس، در سپهر بیکرانه گم و گور می شد و خداوند عِزّ و جَلّ هم نمی توانست به یاری اش بشتابد؛ چون کون خود را چنباندن از روی تخت همانا و «کُن فَیَکون شدنِ جهان هستی» همان!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر