«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مهر ۱۹, پنجشنبه

چشمت کور! تا تو باشی که این همه حرص پول و مال نزنی ...

چشمت کور!* این همه به تو گفتیم موبایل بازی نکن و کمی به کار و وظیفه ات برس؛ همه را پشت گوش انداختی. بفرما، این هم پیامدش! تا تو باشی که این همه حرص پول و مال نزنی. ناسلامتی تو نماینده ی جمهوری اسلام در اینجا هستی. شد یک قدم کوچک برای دیگر برادران دینی ات برداری؟ همه اش تک خوری، تک خوری، تک خوری 
...
 
از زبان آخوند پوزه روباهی:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۹ مهر ماه ۱۴۰۳

* احوالپرسی نمایندگان سیّد سلطانعلی گدای حقیر از نماینده ی ناکار شده ی جمهوری دزدان اسلام پیشه در لبنان

برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!