فرزند نسرین جوادی با توجه به فوت پدر و نداشتن برادر و خواهر، تنها زندگی می‌کند و روز ۲۹ مهر ماه همسایه‌ها متوجه حال بد ایشان و بیهوشی‌اش شده و او را به بخش احیای بیمارستان شهدای تجریش منتقل می‌کنند اما به‌رغم این وضعیت و ارائه درخواست مرخصی از سوی نسرین به اجرای احکام زندان اوین نه تنها توجهی به شرایط خطیر پیش آمده برای او نشده است بلکه امروز در کمال خشونت کلامی با یکی از فامیل‌های نسرین که پیگیر مرخصی وی بود برخورد شده است.
نسرین جوادی با ۶۸ سال سن که خود از بیماری‌های متعددی رنج می‌برد مدت نزدیک به سه سال است در بند زنان اوین محبوس می‌باشد و در این مدت به‌رغم درخواست‌هایش، نهادهای امنیتی و قضایی با مرخصی درمانی او موافقت نکرده‌اند.
چنین خشونت و جنایتی در حق نسرین جوادی در حالی از سوی نهادهای امنیتی و قضایی و اجرای احکام اعمال می‌شود که تنها جرم او به عنوان یک کارگر بازنشسته دفاع از حقوق صنفی خود و هم‌طبقه‌ای‌هایش بوده است.
ظالمانی که در نهادهای امنیتی و قضایی یک کارگر ۶۸ ساله بازنشسته را به جرم فعالیت صنفی و شرکت در مراسم مسالمت‌آمیز روز جهانی کارگر در مقابل مجلس شورای اسلامی به زندان افکنده و با اعمال شدیدترین فشارهای روحی و روانی هر روزه در حال شکنجه او هستند باید بدانند که با دار و درفش و زندان قادر به جلوگیری از حق‌خواهی کارگران و معلمان شاغل و بازنشسته نخواهند شد و دیری نخواهد پایید که بساط ننگین ظلم و جورشان بدست کارگران و دیگر ستمدیدگان برچیده خواهد شد.
برگرفته از «اتحادیه آزاد کارگران ایران» دوم آبانماه ۱۴۰۳
برنام از آن من است. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از دریافت دیدگاه ها و انتقادهای شما خرسند خواهم شد.