جز آن است که همگی مشتی دزدِ زبان نفهم و کله خریم؟

این چه چیزی را نشان می دهد؟* نزدیک به ۵۰ سال آزگار در کنار همدیگر بر سرِ یک سفره نشسته و تا خرخره خورده ایم؛ تاکنون نتوانسته ایم باری کوچک از دوش «مِلَّت» برداشته و چالشی را درست و درمان به سرانجام برسانیم. برداشت نابجا هم نشود؛ توده ی میلیونیِ «عوام الناس» را نمی گویم که گویی همگی سرِ خرند؛ همین بازرگانان و سوداگران ریز و درشت حبیب خدا و خرما بویژه خرده پاهای آنان را می گویم که از دست مان به تنگ آمده اند. جز آن است که همگی مشتی دزدِ زبان نفهم و کله خریم؟

از زبان ملیجک نظام خرموش پرور که با چرخش قلمی، بودجه ی «سپاه پاسداران واپسگرایی و تیره روزی» را دو برابر نمود؛ ولی برای کوجک ترین دشواری های هازمانی و اختسادی توده های مردم، آه ندارد با ناله سودا کند:  ب. الف. بزرگمهر   نهم آبان ماه ۱۴۰۳

* رئیس جمهور با تاکید بر اینکه باید در شورای‌عالی انقلاب فرهنگی به زبان مشترک برسیم، تصریح کرد: پیشنهاد من این است که در طول این دوره از فعالیت شورا یک یا دو مسئله را در اولویت قرار دهیم و روی آن متمرکز شویم و از طریق ایجاد زبان مشترک و تفاهم در مسائل به راه‌حل برسیم.

برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»   هشتم آبان ماه ۱۴۰۳ (دانسته از ویرایش آن خودداری ورزیده ام: ب. الف. بزرگمهر)