«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مهر ۱۶, دوشنبه

رویکردی همچنان بیش تر درونی تا بیرونی ـ بازپخشش

به بهانه ی گفتگویی کوتاه از راه دور

می گوید: از جنگ می ترسم.

پاسخ می دهم:
بله جنگ خوب نیست؛ گرچه از دید من، رویکرد هر دو رژیم وامانده ی «عزراییل» و آقایان فرمانروا بر میهن مان، همچنان بیش تر درونی است تا بیرونی: باز شدن دست شان برای سرکوب مردم ناخشنود و برانگیخته!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۶ فروردین ماه ۱۴۰۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2024/04/blog-post_14.html

پی افزوده:

همان هنگام در پاسخ وی می بایستی می نوشتم:
رویکردی [بیش تر] درونی تا بیرونی؛ بی هیچ افزوده ی بیجاِی «همچنان» در میان! زیرا بدرازای تاریخ آدمی از دوران پدرشاهی و پیدایش طبقاتِ بهره کش و بهره ده به این سو، چنانچه از برخی باره های جداگانه در گذریم، رویکردهای ستیزه جویانه و جنگ ها از هر پوشش دینی و آیینی یا پوشش هایی دیگر نیز که برخوردار بوده و همچنان برخوردارند، خاستگاهِ سودجویانه ای درونی داشته و دارند.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۶ مهر ماه ۱۴۰۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!