«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ آبان ۱۶, چهارشنبه

سرکوب سازمان یافته در آموزشگاه ها؛ کشتار آرام دختران دانش‌آموز

آرزو خاوری، دختر ۱۶ ساله‌ای که به جرم رقصیدن بدون مقنعه در اردوی مدرسه، هدف تهدید و سرکوب مدیر و معاون پرورشی قرار گرفت، قربانی این سیستم سرکوبگر شد. آرزو، پس از تهدید به اخراج از مدرسه گریخت و به ساختمانی شش‌طبقه در خیابان فدائیان اسلام رفت و با پریدن از آن، پاسخی تلخ و اعتراضی به این فشارها داد. به گفته‌ی دوستانش، این کارِ آرزو پاسخی بود به تحقیرها و تهدیدهایی که او را به مرز فروپاشی رسانده بود.

روابط عمومی شهرستان‌های تهران با بی‌تفاوتی اعلام کرده است که هنوز دلایل قطعی این اقدام مشخص نیست؛ در حالی که حقیقت واضح است:
فشارهای سرکوبگرانه و خفقان، نفس‌های دختران ما را می‌برد.

«شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران» با محکوم‌کردن این رفتارهای خشن و سرکوبگر در مدارس، خواهان شفافیت و پاسخگویی فوری مسوولین و اصلاحات در ساختار آموزشی است.

«شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران»

برگرفته از «تلگرام»   ۱۶ آبان ماه ۱۴۰۳ (بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر)

ویدئوی پیوست: سرکوب سازمان یافته در آموزشگاه ها؛ کشتار آرام دختران دانش‌آموز



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!