«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ آذر ۳, شنبه

در کودکی و پیری ـ بازپخشش

پیشکش به «آقا بیشعور نظام» و «بچه بازِ بیت رهبری»

در كودكی كون از دوست و دشمن و خویش و بیگانه و دور و نزدیك دریغ مدارید تا در پیری به درجة شیخی و واعظی و جهان پهلوانی و معروفی برسید.

از پندهای جاودانه عُبید زاکانی  («رساله ی صد پند»)

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/08/blog-post_89.html

پی افزوده:

اگر عُبید زنده بود، رسیدن به «شأن عظیم» را نیز در میانِ آن پایه ها (درجات) می گنجاند.

ب. الف. بزرگمهر   سوم آذر ماه ۱۴۰۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!